+31 6 413 35 607 info@deteamcoach.nl
Selecteer een pagina

Het Team In De Vrieskist

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Nieuwsbrief, Team, Teamstruggles, Tips, Wereldproblematiek

Een van de moeilijkste teams om mee te werken maar vooral om lid van te moeten zijn, is een team in de vrieskist.

Je kent ze misschien wel, die teams waarin iedereen op zijn eigen eilandje hard aan het werk is, maar er is totaal geen sfeer. Zakelijkheid, kilte die je bij binnenkomst op hun afdeling al tegemoet slaat. Niemand die iets zegt tegen elkaar, behalve zakelijk.

Het is een beetje te vergelijken met een gezin waarin men alleen nog maar praktisch in elkaar geinteresseerd is. Er wordt wel gevraagd of je de hagelslag wil doorgeven, maar niet gevraagd hoe het met je gaat.

In een gezin zijn dit vaak tekenen dat er over iets een enorme spanning in de lucht hangt. Ergens zijn pa en ma het grondig over oneens, maar dit wordt niet uitgepraat maar vermeden.

Dit is precies zo in zo’n diepvries team. Men vindt vaak van alles van elkaar, van de situatie en van de leider, maar er wordt niks uitgesproken, in ieder geval niet naar elkaar.

Als teamcoach (of leider) van zo’n team zou ik graag de mensen bij elkaar zetten en ze alles laten uitpraten, maar inmiddels weet ik dat dat niet werkt. Niemand zegt dan boe of bah en ik kan als een dolle alles eruit proberen te trekken.

Sommige teamleiders grijpen naar het oude teambuildingstrucje. Laten we met zijn allen wat leuks gaan doen en dan komen we wel dichter tot elkaar. Maar dat is ongeveer hetzelfde als een stel wat niks meer tegen elkaar te vertellen heeft naar een restaurant sturen……behoorlijk pijnlijk.

Wat dan wel? Ik heb een erg mooi filmpje gevonden op Facebook wat hier goed bij aansluit en mijn tip is de volgende:

Uplift Connect

CONNECTION!!

Ja, met die collega’s dus waar je niks mee lijkt te hebben. Ik kom er steeds meer achter dat een van de belangrijkste dingen die ik doe als teamcoach in het begin van een traject de intakegesprekken zijn. Ja, ik krijg natuurlijk informatie, maar dat is niet het belangrijkste. Elke keer ben ik verbaasd hoeveel een echt gesprek waar ik niet veel meer doe dan luisteren naar iemand, iemand serieus nemen, werkelijk willen horen wat de ander te vertellen heeft, wat dat voor effect heeft.
Ik krijg stuk voor stuk mensen op een eerste teambijeenkomst die al veel meer ontspannen zijn dan in het gesprek, die vaak weer vertrouwen hebben in plaats van alleen maar die kille achterdocht. Die hun verhaal hebben kunnen doen en die zich serieus genomen voelen.

En dat is precies wat ieder van ons kan doen! Stel eens een echte vraag aan je collega. Dus niet het verplichte “Hoe was je weekend?” Maar hoe vindt die persoon het in zijn werk? Wat vindt hij leuk/ lastig? Hoe gaat het met zijn kind waarvan je misschien hebt gehoord dat het in het ziekenhuis ligt etc. etc.
Luister met oprechte belangstelling en interesse en raak verwonderd hoeveel overeenkomsten je eigenlijk hebt.

We zijn op de een op andere manier vaak groot gebracht met het idee dat we zakelijk en prive gescheiden moeten houden. Dat werk vooral serieus en saai is, dat collega’s alleen met een soort vaste suffe kantoorhumor te benaderen zijn. En dat is zo’n achterhaald idee!! We zijn allemaal mensen, kunnen ons allemaal zo gedragen en kunnen onze collega’s veel warmer en menselijker tegemoet treden dan we nu vaak doen.

Heel veel succes ermee en vooral HAVE FUN!!

De klok en het kompas

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

Herken je dit: net terug van vakantie, vol goede voornemens om nu eens echt tijd te gaan besteden aan je team, aan je eigen ontwikkeling als leider, om werkelijk te luisteren naar je teamleden en binnen NO TIME zit je agenda weer harstikke vol met allerlei management-regel dingetjes. Kleine rotklussen die allemaal NU moeten en je gehele dag opslurpen! AAARGGHH waar zijn nu die goede voornemens?

Ik heb precies hetzelfde als ik kijk naar mijn tijd. Net terug van een fantastische reis met mijn man door Zuid-West Amerika, leek het alsof ik zeeën van tijd had voor het voorbereiden van teamdagen, het afstemmen met klanten en het vorm geven van de twee nieuwe opleidingen die volgend jaar op de markt komen. Maar nee hoor, aan het eind van de week was er onwijs veel tijd simpelweg vervlogen. Door onverwachte telefoontjes, computerstoringen, iets niet kunnen vinden etc.

(meer…)

VIJF tips voor een Stressvrije vakantie

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

JAAAA!! Nog een weekje en dan is het zo ver dan ga ik een heerlijke maand op vakantie. Terwijl ik dit schrijf heb ik er al heel veel zin in en ben ik eigenlijk met mijn hoofd al een beetje daar.

Ik hoop dat jij ook al lekker weg bent, of thuis even vrij bent of nog gaat natuurlijk.

Waarom is vakantie eigenlijk zo fijn? Wat vind jij?

Voor mij is het “het niks hoeven” en vooral “alles mogen bezien met een grote ontspanning en interesse.” Alles krijgt meer kleur, meer geur en meer vrolijkheid doordat ik er simpelweg meer aandacht voor heb.

Maar natuurlijk is niet alles koek en ei………

Je kent ze wel, die momenten op vakantie.

Het hangen in de vliegtuigstoelen bij een vertraging, een uit de hand gelopen file, het hotel wat heel erg tegenvalt of die gids die niet komt opdagen bij je geplande tochtje.

We zullen haar Els noemen, de ietwat gezette vrouw die met zweetdruppels op haar gezicht voor de derde keer naar de receptie toeloopt. Voor de derde keer doet ze haar beklag over dat ze moet wachten op haar kamer. Ze wijst naar haar twee kinderen, die volgens haar elk moment om kunnen vallen van de hitte en voor wie het toch niet eerlijk is dat ze zo lang moeten wachten. De kinderen in kwestie spelen vrolijk al rennend door de lobby.

De man achter de receptie wijst nogmaals rustig op de inchecktijden en verzekert Els dat ze er alles aan doen om de kamer al wat eerder klaar te hebben.

Els gaat zuchtend zitten en foetert nogmaals naar Henk, haar man, dat ze toch echt anders had verwacht bij een vier-sterren hotel. Langzaam aan zien we Els zich steeds meer opvreten en gestrester en gestrester worden.

Volgens mij kennen we allemaal wel een Els, of zijn we Els zelf op bepaalde momenten 🙂 .

VIJF Tips voor een stressvrije vakantie; overigens zijn deze tips direct ook toepasbaar op je collega’s en je team, het is ten slotte een BLOG van De Teamcoach:

Laat je gevoel van Entitlement varen!, het gevoel dat je recht hebt op iets. Het is een thema wat ik bij mensen, in teams en ook bij mezelf regelmatig de kop op zie steken. We zijn gestrest omdat we vinden dat we recht hebben op korting, een stressvrije vakantie, snelle service, een betere behandeling, extra brood, frites etc.

Hoe meer we denken recht te hebben op van alles hoe minder we er juist van lijken te krijgen! Dat is grappig zeg. Kijk maar eens goed om je heen: Wie zie je iets extra’s aangeboden krijgen? Voor wie doen mensen graag een extra stapje? Dat zijn niet de mensen die stampvoetend hun gelijk proberen te krijgen. Lach maar eens oprecht vriendelijk naar de ober, doe eens iets aardigs voor een ander, puur voor de lol, wees eens geïnteresseerd in hoe de dag voor een personeelslid verloopt en ik weet zeker dat je ineens hele leuke verassingen op je pad krijgt.

Een beetje perspectief graag!

Ja natuurlijk je hebt keihard gewerkt het hele jaar door en je hebt deze vakantie echt verdiend. Maar je bent natuurlijk niet ineens de Sjeik van Qatar. Nou zo gedragen veel mensen zich wel. Alsof ze altijd minstens tien man personeel voor hen hebben werken, ze altijd met een harem van mooie vrouwen omringt zijn en ze alle dagen champagne drinken, lopen allerlei bierbuiken met bundels geld te zwaaien en mensen rond te commanderen.

Eigenlijk maar 1 tip hier: Grow up! Gedraag je menselijk en gelijkwaardig ten opzichte van anderen mensen en je krijgt hoogstwaarschijnlijk hetzelfde terug.

Het leven heeft zon en schaduwkanten

Accepteren dat er in je vakantie ook een aantal dingen zullen gebeuren die tegenvallen is het grootste recept tegen stress. Ja het is niet leuk dat het vliegtuig vertraging heeft, of dat er file rondom Antwerpen staat of dat het eten niet zo lekker is of dat er in de tent naast je iemand snurkt. Maar het meeste last heb je uiteindelijk van je eigen opwinding daarover! Let it go, het waait letterlijk vaak vanzelf weer over.

Wees helder over de kaders

Vooral als je samen met andere mensen bent op vakantie, helpt het enorm als je een paar kaders afspreekt. Een hele belangrijke is bijvoorbeeld geld. Stel jij houdt van champagneontbijten, bubbelbaden en flink gokken in een Casino en jouw partner is steeds op zoek naar een camping, een bruine boterham met pindakaas en de lokale busdienst, dan ben je waarschijnlijk vergeten iets te bespreken voordat je wegging. Nu zal je dat met je partner nog wel doen hoop ik, maar heb zo’n gesprek ook even als je met een groep vrienden weggaat. Lastig misschien, maar het scheelt een heleboel scheve gezichten op vakantie!

Sta open voor AVONTUUR!!

Wat zijn vaak die meest bijzondere momenten die je je herinnert van een vakantie? Juist, het zijn altijd die bijzondere, onverwachte ontmoetingen en verassingen. Dat bijzondere restaurantje in het steegje waar niemand anders kwam, die ontmoeting met die ene man die jullie op de thee vroeg, dat bergpaadje waar die verborgen waterval was en waar je zonder bikini gewoon ingesprongen bent…..

Het leuke zit in het onverwachte, dus jongens Gooi die controle los, heb het enorm naar je zin en GENIET!!

Ik zie jullie graag weer terug in September voor nieuwe avonturen in jullie teams!

Spiegeltje, spiegeltje: Een stappenplan uit dat conflict

Groepsgeheimen, Leiderschap, Persoonlijke struggles, Team, Teamstruggles, Tips, Wereldproblematiek

De afgelopen tijd heb ik een aantal teams gecoacht die in conflict met elkaar lagen. Harstikke intensief en soms bloed, zweet en tranen, maar ook hartstikke interessant om zo’n spannende situatie om te draaien.

Het valt op dat het ene team veel gemakkelijker in het gesprek is met mij en ook met elkaar dan het andere team. Dit heeft met vele factoren te maken. Zo speelt natuurlijk mee hoe lang het conflict al bestaat. Hoe ingegraven de standpunten zijn van de teamleden en vooral natuurlijk ook hoe bereid men is om naar een oplossing te werken.

Er is ook nog een andere factor die een enorm verschil maakt in de kans van slagen bij het oplossen van een conflict. Of je nu zelf onderdeel van het conflict bent, of teammanager of teamcoach en dat is: De mogelijkheid tot zelfreflectie.

Ben jij in staat om in een conflict naar jezelf te kijken? Kan jij oprecht in de spiegel kijken naar jouw aandeel in dit meningsverschil?

Heel veel mensen zullen automatische JA antwoorden op deze vraag, terwijl ik in de praktijk 90% van de mensen dit NIET zie doen.

Het is echt opzienbarend als je naar mensen gaat luisteren. Ze praten bijna de hele tijd over “Jij dit en Hij dat”. De ander heeft zoveel verkeerd gedaan en zelf ben je daar alleen maar slachtoffer van (zo lijkt het tenminste). Als mensen al toegeven dat ze iets niet zo handig hebben gedaan dan volgt er bijna automatisch: “Maar dat kwam omdat hij…….”

En als ik naar mezelf kijk, doe ik precies hetzelfde.

We kennen de spreekwoorden:

“Waar twee vechten, hebben twee schuld”
“Als je naar een ander wijst, wijzen er ook drie vingers naar jezelf”

En toch als ik onderdeel van een conflict ben voel ik me ook 100% onheus bejegend door de ander. Al mijn acties kan ik prima verklaren, maar die ander is gewoon opzettelijk gemeen, bot, hard om te doen wat zij doet. Dus ik heb gelijk en die ander niet, punt uit.

En dus vind ik dat die ander moet veranderen…… Maar ja, ik weet niet of je dat wel eens hebt geprobeerd? Iemand anders veranderen? Dat werkt niet (alle relatie-pogingen ten spijt).

En dus weet ik dat ik dan zuchtend en steunend toch maar weer met mezelf aan de slag moet. Hoewel ik mezelf knarsetandend en met flinke hakken in het zand naar de spreekwoordelijke spiegel moet slepen, weet ik dat daar toch het antwoord ligt. 🙂

Maar HOE DOE JE DAT DAN?

Stap 1) Ga er van uit dat jij een aandeel hebt in het conflict. Ook al zie je dat aandeel nu nog niet. Als je uitgaat van deze overtuiging, gaat dit aandeel zich wel openbaren aan je, anders blijf je alleen maar wijzen naar de ander. En je weet hoe effectief dat was.

Stap 2) Onderzoek zonder oordeel je gevoelens en gedachten bij de acties van de ander. Welke gevoelens spelen bij jou een rol? Verdriet, boosheid, teleurstelling, angst? Waar wordt je door geraakt? Wat in jou wordt geraakt? Welke overtuiging wordt geraakt? Welke norm wordt er volgens jou overschreden? Waarom is dat zo erg?

Stap 3) Waar wordt de ander in geraakt? Wat is er voor die ander belangrijk? Wat zie je voor gevoelens bij de ander? Verdriet, boosheid, teleurstelling, angst? Welke norm / waarde van de ander wordt er overschreden?

Stap 4) Wat doet de ander waardoor je zo wordt geraakt? Doet die ander dat expres? Is het onkunde, onwetendheid, onhandigheid, geleid door emoties? Op wat voor manier zou jij minder geraakt zijn door de ander?

Stap 5) Wat doe jij waardoor je die ander raakt? Doe jij die actie uit emotie, onhandigheid, onkunde, onwetendheid? Wat kun jij doen om de ander niet te raken?

Stap 6) Verzin een manier om met elkaar weer in gesprek te komen waarbij je gebruik maakt van de kennis die je net in de zelfreflectie hebt opgedaan!

Een belangrijke tip bij zelfreflectie is om het vooral als een heel interessant onderzoek te zien. Je komt weer eens wat te weten over jezelf, LEUK! Het is dus geen Zelfkastijding!

Veel plezier bij je onderzoek, laat me weten waar je achter komt!

DE belangrijkste tip als het niet lekker loopt

Groepsgeheimen, Persoonlijke struggles, Teamstruggles

“Vijftien jaar hebben ze al ruzie”, zegt Bert van Leeuwen, “Vijftien jaar omdat er op die ene dag die theepot is gebroken, waar daarna geen sorry over is gezegd”. Ik smul altijd van het programma Familiediner. Waarschijnlijk heb ik een beetje last van beroepsdeformatie, maar ik vind het simpelweg super interessant hoe het nu komt dat mensen ruzie krijgen en ik vind het helemaal wonderbaarlijk dat ze dat jaren en jaren kunnen volhouden.

Om niks, daar gaat die ruzie dan vaak over. Een verjaardagskaart die nooit is aangekomen. Een verkeerd woord over de vrouw van die ene. Een glas dat is gebroken en nooit is vergoed, of een vraag die verkeerd werd begrepen. Het is me al een raadsel dat mensen daar ruzie om krijgen, maar dat kan ik achteraf nog wel een beetje verklaren. Het zijn vaak druppels die de emmers van spanning doen overlopen.

Allerlei aannames vliegen in de rondte. “Ja dat deed hij, omdat hij ons niet goed genoeg vond” of “Zij reageerde niet omdat ze zich beter voelt dan wij”. “Hebben ze dat gezegd?”, vraagt Bert dan. “Nee dat niet, maar dat weten we gewoon.”

Wat me nog veel meer een raadsel is, is dat zo’n incident vervolgens leidt tot 15 jaar koude oorlog. “Hij moet de eerste stap maar zetten”, zegt de ene partij verbolgen. “ Voor mij is het gewoon klaar” zegt de ander.

En toen zat ik vanmorgen weer eens met een aantal mensen een gesprek voor te bereiden. Deze mensen zijn de ene partij in een conflict met een andere partij in de organisatie. Ook de andere partij spreek ik apart. Samen gaan ze na jaren gedoe eindelijk in gesprek met elkaar. Gelukkig!

De ene situatie na de andere situatie krijg ik te horen. De emoties lopen hoog op. Verwachtingen zijn geschonden en mensen zijn over en weer diep teleurgesteld. Mensen worden gepasseerd, de ander doet iets heel anders dan is afgesproken en het werk komt enorm in het gedrang.

Urenlang kunnen mensen mij vertellen wat er allemaal in de loop der jaren is misgegaan. En geloof me, dat doen ze ook. Soms denk ik wel eens. “Volgens mij zou ik gewoon een bandrecorder aan moeten zetten bij de ene partij en die afspelen bij de andere partij en vice versa…”

En dan komt het moment dat ik mijn gouden vraag mag stellen……..

“Zijn jullie hier wel eens het gesprek over aan gegaan?”

En dan voel ik me soms net Bert van Leeuwen die vraagt: “Is er in die 15 jaar wel eens iemand geweest die heeft gezegd, Kom laten we het eens uitpraten…..”

Drie keer raden wat bijna altijd het antwoord is……..

15 Jaar, jongens, is een lange tijd om te wachten tot die ander de eerste stap zet.

GOUDEN TIP: Ga dat gesprek aan en ineens ben je verder dan je jaren geleden was.

Ja, dat is eng. Ja het kan nog verder escaleren. Ja die ander kan wel eens dingen over jou zeggen waar je niet blij van wordt. Ja het kan zijn dat het een hortend en stotend gesprek wordt. Ja je wordt waarschijnlijk emotioneel, misschien ga je zelfs wel huilen…… Maar in hemelsnaam: Doe iets, Zet die eerste stap, Zeg wat er op je hart leeft en Zeg sorry waar mogelijk.

Mocht je nog inspiratie nodig hebben. Kijk gewoon eens zo’n aflevering van het Familiediner om te zien waar het toe leidt als je niets doet. En waarschijnlijk loop je dan op een holletje naar je collega. 🙂