+31 6 413 35 607 info@deteamcoach.nl
Selecteer een pagina

3 Tips om jouw invloed te vergroten

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

(Waarom hebben we het allemaal over David Bowie?)

We zijn goed en wel het nieuwe jaar begonnen en David Bowie overlijdt. Ineens is hij overal. In het nieuws, in praatprogramma’s en met name op de lippen van de fans. Zijn personage en zijn muziek hebben miljoenen beroerd en dagenlang komt hij op in elk gesprek.

En dat fascineert mij. Wat is het in sommige mensen dat ze zo’n grote impact kunnen achterlaten? Wat maakt hen anders? Hoe komt het dat duizenden mensen luisteren naar wat Madonna, Martin Luther King, Lady Gaga en dus ook David Bowie te melden hebben en komen vele leiders in organisaties nauwelijks de Nieuwjaar speech door.

Wat is dat toch, dat charisma? En wat kunnen we van hen leren?

(meer…)

Een laatste tip voor KERST: Drie mijmervragen

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

34048153_sIk weet niet hoe het met jullie is, maar ik ben wel een beetje toe aan vakantie. Ik ben de laatste zaken aan het schrijven, de laatste gesprekken aan het voeren en ik merk dat ik langzaam aan steeds meer tot rust en afronding kom.

Ik wil in mijn mind nog wel van alles. De nieuwe ideeën voor het volgend jaar borrelen door mijn hoofd en toch heb ik als ik eerlijk ben nu ook heel veel  zin om de trilogie van The Lord of the Rings te gaan kijken. Overigens zit er ook veel teamdynamiek in Lord of the Rings, maar dat terzijde.

Ik ben er steeds meer achter aan het komen, en dat is misschien wel mijn belangrijkste tip voor vandaag, dat het klopt die seizoenen. Dit is niet de tijd van wilde plannen en mensen motiveren en mee krijgen in je jaarplannen (de meesten zitten nu toch ergens in een skioord aan de wijn). Dit is niet de tijd voor brainstormen en het ontmoeten van nieuwe mensen. Dit is echt de tijd voor afronden en even helemaal niets. NIETS, omdat er dan pas ruimte kan ontstaan voor dat nieuwe jaar.

Net als vorig jaar in dit BLOG geen 5 tips Hoe en Wat, maar simpelweg een paar mooie vragen om mee te nemen onder de Kerstboom. Om over te mijmeren tijdens dat niets doen. Om tijdens die lange wandeling eens te bespreken met een ander. Het zijn net even andere vragen dan vorig jaar. Als je die ook graag wilt lezen, klik dan op deze link.

In de vragen geef ik mijn eigen antwoorden als voorbeeld. Jij hebt natuurlijk jouw unieke antwoorden. Ik zou het leuk vinden er iets over te lezen in onderstaande comments.

VRAAG 1) Waar is veel aandacht naar toe gegaan dit jaar? Als ik naar mezelf kijk dan heb ik veel aandacht besteed aan een aantal uitdagende teamklussen, opleidingen en mijn verhuizing in de afgelopen maanden. Wat heeft dat je gebracht? Het heeft mij enorme stappen laten zetten in mijn professionaliteit als teamcoach. Het voelt alsof ik in een uitdagender domein ben gestapt, waar meer complexe teamcoachvaardigheden van mij worden gevraagd. Heb je iets geleerd door ergens veel aandacht aan te besteden en zo ja wat dan? Ik heb zeker iets geleerd. Alle kennis en kunde natuurlijk, maar vooral dat ik iets te bieden heb, wat mensen werkelijk verder brengt. Al doe ik dit werk al 20 jaar, ook ik ben soms ook nog steeds onzeker over mijn kunde. Zeker omdat ik net als jullie in een gebied werk waar alles niet zwart-wit is. Wat de ene keer werkt, werkt soms helemaal niet. Dit jaar heeft mij een soort fundament geboden in het geloven in mijn kracht. Is het teveel aandacht geweest of precies genoeg? Ik ben wel veel met serieuze zaken bezig geweest merk ik, ik ben wel een beetje toe aan wat luchtigheid en lachen. Soms lijkt een teamprobleem alles te bepalen in het leven en dat is even iets heel anders doen, ook helpend om er ook weer anders tegenaan te kunnen kijken.

VRAAG 2) Waar is weinig aandacht voor geweest dit jaar? Als ik naar mezelf kijk dan heb ik wat weinig tijd gehad voor hobby’s en vrienden. Ik heb naast mijn werk en opleiding simpelweg niet veel andere dingen gedaan. En als ik dat wel deed (zoals een aantal tango-marathons) dan moest dat er toch een beetje tussen geperst worden. Hoe komt dat? Ik heb dit jaar gewoonweg heel veel grote projecten gedaan. Zo’n verhuizing alleen al, pfoe. Wat mis je door daar geen aandacht voor te hebben gehad? Ik mis een beetje mijn andere kanten en de lol en luchtigheid. Hoe wil je ervoor zorgen dat je volgend jaar meer aandacht hebt voor deze aspecten? Ik ga minder opleiding doen (ik doe altijd al heel veel dus een beetje minder is nog steeds meer dan genoeg) en ik ga een aantal hobby’s oppakken waar ik zin in heb (dus niet moeten), zoals theatersport en tennis.

VRAAG 3) Waar wordt je elke keer weer blij van? Ik word blij van mensen die blij zijn. Als ik mensen in een team weer tot leven zie komen. Als ik mensen op Facebook zie in mooie ontroerende filmpjes. Als ik iets heb kunnen betekenen voor een ander. Als ik in de buurt van dieren ben. Als ik kan zingen en dansen en vooral als ik in de armen lig van mijn fantastische man die me altijd steunt in al mijn ambities. 🙂

Veel plezier met jouw antwoorden om dit jaar goed af te ronden.

Ik wens jullie allemaal heerlijke NIKS-DOE dagen en een lekker lui begin van een sprankelend 2016! 

Meer enthousiastelingen in mijn team? VIJF tips

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Team, Teamstruggles, Tips, Wereldproblematiek

Teamcoaching“Wat je aandacht geeft groeit”, we hebben het al vaak besproken in de blogs. En toch is het soms zo godvergeten moeilijk om je aandacht niet naar die klagers en het moeilijke, lastige te laten gaan, maar je aandacht te richten op het positieve.

De grootste tip in het omgaan met klagers is deze zo veel mogelijk negeren. Maar sterker dan jezelf te verzetten tegen de klager, helpt het om simpelweg meer van het goede (de enthousiastelingen) te creëren.

Prima, maar hoe doe ik dat dan? Hoe krijg ik meer van die happy teamleden die verantwoordelijkheid nemen en enthousiast werken richting het doel?

1) Geef mensen meer verantwoordelijkheid. Weet je waarom ik denk dat veel mensen niet enthousiast zijn? Ik denk dat ze zich vaak vooral vervelen. Niet dat ze niet genoeg te doen hebben, dat zal wel meevallen en daarom zal je mensen ook niet zo snel horen vragen om meer verantwoordelijkheid. Maar een echte uitdaging? Iets wat ze uitdaagt om te stretchen, dat hebben veel mensen niet in hun werk. Geef je teamleden eens een nieuwe taak. Laat ze onderzoek doen naar een bepaald aspect van het werk. Laat ze iets nieuws bedenken en presenteren in de vergadering. Als mensen meer van hun potentieel kunnen gebruiken in hun werk, krijg je vaak hele mooie dingen te zien. Mensen gaan weer leven, ze worden weer creatief en enthousiast en als je dit vaak doet, zal je merken dat je hele team anders gaat opereren. Sprankelend, verantwoordelijk en creatief.

2) Heldere doelen: Maak al je teamdoelen heel concreet en meetbaar. Dus in plaats van “we willen onze klanttevredenheid vergroten” stel je het doel ” In 6 maanden tijd stijgt onze klanttevredenheid met minstens een punt op de enquête”. Concrete doelen zorgen ervoor dat mensen ergens voor kunnen gaan. Vaak worden mensen pas enthousiast als ze helder hebben wat van hen wordt verwacht. Daarvóór zijn ze vaak vooral aan het afwachten op wat er komt. Jij als leider van het team hebt een belangrijke rol in het concreet maken van de doelen. Durf beslissingen te nemen! Durf een voorstel te doen en vraag naar de haalbaarheid. Pas het doel eventueel nog een beetje aan, maar start in ieder geval met concretiseren. Zolang jij afwacht, wacht je team ook af. Als jij gaat bewegen, gaan er heel snel mensen meebewegen.

3) Omgekeerde psychologie: Ik ben meestal niet een enorme fan van manipulatie, maar op een slimme manier communicatietechnieken toepassen, daar ben ik een grote voorstander van 🙂

Bij omgekeerde psychologie bereik je iets door het tegenovergestelde te beweren. Bijvoorbeeld: je zegt: “hier zal niet meteen iedereen enthousiast voor kunnen zijn, dit vraagt wel wat verdieping en dat is niet voor iedereen weggelegd” en ineens zijn veel meer mensen geneigd om zich te verdiepen en enthousiast te worden. Of je zegt: ” het heeft mij wel een tijdje geduurd om alle aspecten van dit voorstel te doorgronden, dus ik kan niet verwachten dat jullie meteen op de barricades staan” en ineens heb je veel meer medestanders. Als je mensen niet probeert te overtuigen, of ze iets probeert te verkopen door allerlei voordeeltjes te noemen, zijn mensen veel meer geneigd om je te geloven in je oprechtheid en achter je voorstel te staan.

4) Geef de enthousiastelingen meer aandacht en complimenten: Door enthousiasme te bekrachtigen, creëer je twee dingen. Allereerst zal je meer enthousiastelingen krijgen en vaak wordt je zelf ook enthousiaster. Het geeft enorm veel positieve energie om een welgemeend compliment te geven.

5) De VIJFDE tip komt uit een column van Marjolein Bos Zij beschrijft in deze column een tip die we bijna zouden vergeten door zijn eenvoud, namelijk: “Leg uit waarom iets moet” of “waarom je iets wilt” en leg daarna ook uit “hoe je iets wilt”. Wij denken als managers vaak dat we vooral  moeten zeggen dat iets heel goed is en dat de medewerkers wel snappen waarom iets goed is. “Jij kunt als manager wel bedenken dat iets belangrijk is, maar als je het niet uitlegt, dan krijg je mensen niet mee. Als werknemers de redenen niet snappen, snappen ze ook de plannen niet. Of niet echt in ieder geval. En wie iets niet snapt en dus niet zo goed weet wat hij ermee moet, laat het liggen. Er wordt misschien beleefd geknikt, maar verder niets gedáán. (aldus Marjolein Bos)”

Een goed gesprek met een eerlijke dialoog en vooral veel luisteren is vaak veel effectiever dan een donderspeech (of preek ;-))

Ik ben benieuwd waar jullie zelf enthousiast over worden! Waar zou jij graag tips over willen krijgen? Schrijf het hieronder in het opmerkingenveld. 

Vluchtelingen: Hoe om te gaan met wantrouwen

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Nieuwsbrief, Teamstruggles, Wereldproblematiek

“Ze moeten terug naar hun eigen land” “Ze pakken onze huizen af en onze banen” “Ze zijn met teveel, dat kunnen wij niet aan” “Het zijn moslims en dadelijk willen ze dat wij allemaal met hoofddoekjes op gaan lopen” geluiden die mij in eerste instantie vreemd in de oren klinken, maar die blijkbaar wel gehoord willen worden.

Ik wil er graag iets over schrijven, omdat het een dynamiek is die niet alleen in het groot, maar net zo goed in het klein ( in een team bijvoorbeeld) kan spelen.

De roep van angst. Niet alleen bij de grenzen, maar ook in ons welvarende kikkerlandje.  De angst voor schaarste, de angst voor iets te kort komen, de angst voor geen controle en bovenal ( denk ik) de angst voor het onbekende en de angst voor alles wat anders is.

En dat is nu precies dezelfde angst die het hele probleem in eerste instantie heeft veroorzaakt. Onze angst voor het onbekende, dat wat anders is, maakt dat we wantrouwend worden naar elkaar. Ons wantrouwen verhard onze houding naar anderen. En al snel bouwen we allerlei systemen om onszelf te beschermen. Denk maar eens aan alle security poortjes op vliegvelden, bij concerten en in metro-stations. Een stukje uitvergroot beschermen we “ONS” tegen “HEN” met onze dichte grenzen. En nog een stukje verder bewapenen we ons tegen hen en oorlog is niet ver weg meer.

Ben ik zo naïef om te denken dat er niks aan de hand is in de wereld? Dat we airy-fairy huppelend met een glimlach door het leven moeten gaan en dat er nooit iets gebeurt met kwade opzet? Nee, dat niet. Maar de oplossing zit wat mij betreft niet in het verharden ( dat veroorzaakt juist het probleem). De oplossing zit wat mij betreft in het op laten lossen van ons eigen wantrouwen. Stukje bij beetje en dan steeds verder. Op die manier komt ook de oplossing meer in mijn eigen handen te liggen ( en in ieder van ons handen) in plaats van dat we afwachten op een oplossing van buitenaf.

Hoe dan? Hoe word ik minder wantrouwend? Door in gesprek te gaan met moslims bijvoorbeeld. Door contact te maken met vluchtelingen, door vrienden te worden met mensen over de hele wereld en te zien hoe ongelooflijk veel we allemaal op elkaar lijken. Door te beseffen dat wat ik aan mijn kant doe, effect heeft op wat anderen aan de andere kant doen. Als ik me hard opstel tegenover moslims, wat voor indruk wek ik dan bij hen? Juist, dat westerse mensen niet te vertrouwen zijn. En wat krijg ik dan terug? Waarschijnlijk een harde houding. Als ik me open opstel tegenover anderen, wat voor indruk wek ik dan?

Ik denk dat we het allemaal wel eens hebben meegemaakt dat we ineens heel anders over bepaalde mensen gingen denken, toen we ze wat beter leerden kennen. Ik had bijvoorbeeld op de basisschool een bepaald beeld van Turken. Turken waren gastarbeiders die in gezinnen met veel kinderen leefden in een flat. De moeders droegen hoofddoekjes en spraken geen Nederlands, de vaders aten altijd zonnepitten en de Turkse meisjes uit mijn klas moesten al heel vroeg helpen in huis en gingen per definitie naar de huishoudschool. Toen ik voor het eerst op reis ging naar Istanbul keek ik mijn ogen uit. Waar ik hetzelfde beeld verwachtte als dat wat ik kende van mijn basisschool, vond ik een moderne stad, hele lieve gastvrije mensen die goed Engels spraken en hele hippe discotheken met in geen velden of wegen hoofddoekjes.

Ik vind dat leuk als ik zoiets meemaak, zo’n perspectief wisseling. Het geeft me altijd een schokje van een verassing. Iets is anders dan je dacht en dat kan eng zijn, maar juist ook hartstikke leuk.

Ik ben heel blij om te merken dat er zoveel mensen zijn die direct op zijn gestaan om de vluchtelingen te helpen. Overal in Nederland hebben mensen zich aangemeld als vrijwilliger. Overal worden spullen verzameld en uitgedeeld. Mensen doneren geld, tijd en opvang. En als ik dat zie dan word ik blij, dan heb ik hoop en ben ik trots dat ik zo’n mooi, open en integer land woon!

Ik heb geenszins de pretentie dat ik in mijn eentje te wereld kan redden. Maar ik wilde wel iets schrijven, omdat ik zo vaak zie dat met een klein beetje extra begrip, een stukje meer tolerantie en een tikje meer open interesse er zulke bijzondere momenten kunnen ontstaan met die collega’s/ mensen waarvan we eerst dachten dat het rare snuiters waren die we moesten wantrouwen. 

Hiep hiep hoera, ik heb mijn diploma!

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles

IMG_3259Hiep hiep hoera, ik heb mijn Diploma!

Zoals sommigen van jullie weten, werk ik in mijn teamcoaching vanuit het TGI systeem. TGI staat voor Thema Gecentreerde Interactie. Het is een methode waardoor een team in staat is om vastgeroeste patronen te doorbreken en behoorlijk snel andere resultaten te creëren.

Het is een tool die direct laat zien wat jij doet waardoor je het ongewenste patroon in stand houdt en wat jij als leider dus te doen hebt om iets anders voor elkaar te krijgen. Het is een methode die eigenaarschap daar legt waar het hoort, namelijk bij het team zelf. En die de leider in de positie brengt die hij ook te nemen heeft. Die van leider, manager en coach tegelijkertijd.

Een methode die ook vraagt om een teamcoach die écht is, die contact maakt met de mensen in het team en met wat er werkelijk leeft. Een teamcoach die het lef heeft om de gebaande paden en heilige huisjes uit te dagen en het team ergens anders naartoe te laten bewegen dan de comfort-zone waar ze nu toch vooral in vast zit. Een teamcoach die niet een rugzakje trucjes uit de kast haalt, in de hoop dat het team er iets mee kan, maar een teamcoach die de essentie van de realiteit van het team aanpakt. Eentje die echt de “bug” uit het systeem kan halen.

Met andere woorden dat vraagt dus best wel veel van mij 🙂

Ik wil, zoals denk ik wij allemaal, van waarde zijn voor andere mensen. Ik wil iets toevoegen in deze wereld wat echt verschil maakt. Mijn missie is om de wereld sprankelender te maken door zoveel mogelijk teams te shiften van middelmatigheid naar hun volle potentieel. Mensen die met plezier, vrijheid en sprankeling samenwerken aan hoge resultaten.

Om deze missie te kunnen leven, wil ik ook werkelijk iets te bieden hebben en daarom ben ik 7 jaar geleden begonnen met de post-doc studie TGI. Je zou het een soort groepsdynamiek voor gevorderden kunnen noemen. De eerste twee jaar volgde ik de certificeringsroute. Een leerweg in een leergroep waarin ik alle ins & outs van het TGI systeem heb geleerd. De laatste 5 jaar heb ik de Diploma-route gevolgd. Een weg die ik zelf moest banen door de jungle van alles wat ik kan leren heen, gebaseerd op mijn eigen leerthema’s.

Ik heb geworsteld met mijn eigen vastgeroeste patronen en schijnzekerheden. Ik heb mijn onzekerheden, angsten en donkere kanten in de ogen gekeken. Ik heb in een jaar alles verloren wat ik had en heb letterlijk opnieuw moeten beginnen. Ik ben conflicten aangegaan en soms ook hard van alles weer weggehold. En uiteindelijk heb ik iets gevonden wat voor mij in mijn leven en in mijn werk van onschatbare waarde is. Ik heb gevonden wanneer ik zelf begin te sprankelen. En dat is precies wat ik meeneem naar mijn klanten. And then it begins: Samen duiken we het avontuur in om het team weer in beweging te zetten en dat is ons met behulp van de TGI methode & tools tot nu toe ook nog altijd gelukt.

43463002_sEn nu dus 7 jaar na die beslissing om zelf weer te willen leren en de beste teamcoach te worden die ik kan zijn, heb ik afgelopen weekend mijn diploma gekregen! Een moment dat ik koester. Een moment dat vraagt om er even bij stil te staan en besef te hebben. Niet eens zozeer voor het diploma, maar wel voor de hele weg die ik daarvoor heb beleefd. Wat een rijkdom.

En wat kun jij hier nu mee? Zoals je kan lezen is dit een wat ander BLOG dan normaal. Geen vijf tips, geen “How to…”. Ik wilde dit graag met je delen, omdat ik zeker weet dat wij allemaal dit soort ontwikkelingswegen bewandelen. En omdat we vaak snel vergeten wat we allemaal niet hebben beleefd, overwonnen en geleerd in de afgelopen jaren.

Ik zou je met dit BLOG willen uitnodigen om zelf eens na te gaan wat je de afgelopen jaren allemaal hebt geleerd (via opleiding of misschien juist wel door het leven zelf) en jezelf daarin te erkennen en te waarderen. En als je het hieronder wilt delen, heel graag!

Als je jezelf weet te waarderen, weet je vaak ook een ander meer te waarderen en is dat niet waar we allemaal een beetje naar verlangen?

Als je meer wilt weten over TGI en wat het kan betekenen voor jou en je team dan vertel ik er je graag meer over. Stuur me gerust een mailtje.

Daarnaast hoort bij vieren, ook trakteren YEAH!!!. Om mijn diploma te vieren, wil ik je graag een VOUCHER cadeau doen om met VIJFENTWINTIG EURO (25 €) korting naar onderstaande Proeverij over TGI te gaan. De Proeverij wordt georganiseerd door het Ruth Cohn Instituut Lage Landen en de opbrengsten zijn dan ook voor het RCI. Echter als je je via het contactformulier van www.deteamcoach.nl of via info@deteamcoach.nl aanmeldt, dan bestel ik de kaarten voor je en betaal ik 25 euro voor je.

Stuur mij een mail met als onderwerp VOUCHER PROEVERIJ met daarin je naam en het aantal kaarten dat je wilt bestellen en ik regel de bestelling voor je met 25 euro korting per kaart.

PROEVERIJ TGI “Goesting om mee(r) te doen”

Op vrijdag 20 november a.s. organiseert het Ruth Cohn Instituut voor TGI – Regio Lage Landen (RCI) een TGI Proeverij met als thema: Goesting om mee(r) te doen. Een inspiratie dag die je laat ervaren hoe mensen door de inzet van TGI allereerst meer bereiken, zich serieus genomen voelen, leren om verantwoordelijk te zijn en interactie te starten.

Het programma

Mee(r) doen is verbinding maken

In 3 korte inspiratiesessies/talks verspreid over de dag delen sprekers uit Nederland en Vlaanderen persoonlijke verhalen over het maken van verbinding in hun werk en hun dagelijkse doen & laten:

– Maarten van der Bergh (theatermaker)

– Inge van de Putte (onderzoeker)

– Peter Smith (initiatiefnemer: Klean)

Goesting om mee(r) te doen

In twee workshoprondes ga je zelf actief aan de slag met een actueel thema. Per ronde kun je een keuze maken uit vier workshops, die allen gegeven worden op basis van TGI. De workshops bieden praktische tools en geven bruikbare handvatten voor coaching, leiderschap en burgerparticipatie. De Teamcoach biedt de workshop “De Kras uit de Plaat” aan. Een workshop die jou heel snel een doorbraak laat beleven in een patroon waar jij van af wilt.

Samen mee( r) verhalen maken

Tijdens en na de Proeverij is er gelegenheid om bekenden te treffen en op verhaal te komen. Maar er is zeker ook gelegenheid om nieuwe verhalen te starten tijdens de netwerkgelegenheid aan het eind van de dag.

Mee(r) mogelijkheden zien

Op de inspiratiemarkt presenteren de RCI-leden zichzelf en ontdek je vele mogelijkheden om met TGI (verder) te werken en te leren.

Praktische informatie

datum: 20 november 2015

Tijd:     09:30 uur – 16:30 uur

Locatie: seats2meet.com station ’s Hertogenbosch

Adres: Stationsplein 161, 5211 BP ’s Hertogenbosch

leden RCI   € 145  snelle beslissers betalen tot 1 november € 125,–

niet-leden:   € 195 snelle beslissers betalen tot 1 november € 175,– 

Waarom loopt iedereen wel achter de paraplu aan (en niet achter mij)?

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Team, Teamstruggles, Tips

Waarom loopt iedereen op reis toch braaf achter die gids met de paraplu aan? En wat kun jij daarvan leren als leider van je team?

Je kent het vast wel. Je bent op vakantie in een leuk stadje of je staat bij een bezienswaardigheid en overal om je heen lopen verschillende groepjes toeristen achter iemand met een paraplu of vlaggetje aan. Eerst denken we nog dat het iets “Japans” is, maar nee hoor; groepjes van allerlei nationaliteiten doen hetzelfde. Hoe komt het dat die persoon met die paraplu dat voor elkaar krijgt, denk je misschien wel stiekem. Als ik mijn team ergens voor probeer te porren, loopt er niemand achter me aan.

Als we eens goed kijken naar wat er gebeurt in zo’n groepje, dan vallen er een paar dingen op die wel eens heel interessant kunnen zijn als jij weer eens je team een bepaalde richting op wilt sturen.

1) Heldere instructie. Misschien is het je wel eens opgevallen; gidsen gebruiken vaak hele simpele instructies. “ik heet Truus en we gaan nu naar rechts” Wij managers gebruiken vaak allerlei bijzinnetjes, zoals: “Zullen we gaan vergaderen?” In plaats van “We gaan nu beginnen.” Uit een soort te ver doorgevoerd poldermodel zijn we vaak te omzichtig in onze communicatie, waar simpele instructie juist kan helpen.

2) Oproepen in het brein van wat mensen al weten. Is het je wel eens opgevallen dat gidsen tussendoor wat vragen stellen? Bijvoorbeeld “Wie weet wat dit teken betekent?” of “Wie is hier al eens eerder geweest?” Dit doen ze heel bewust. Het houdt jou als toehoorder actief betrokken. Je netwerken in je brein gaan aan en het maakt dat je de informatie gemakkelijker tot je kan nemen. Wij zijn als manager vaak alleen maar aan het zenden.  Het gebruiken van vragen, maakt dat mensen veel meer met je meekunnen ( en achter de paraplu blijven aanlopen en niet halverwege afhaken.)

3) De paraplu. Tsja het lijkt zo’n open deur, maar het feit dat iemand zo’n paraplu of vlaggetje draagt, maakt ook dat we hem of haar volgen. Stel dat iemand het vlaggetje omhoog houdt, dan weer laat zakken en dan weg gooit en dan weer oppakt. Krijg je toch wat minder vertrouwen in je gids of niet? Maar dat is precies wat veel leiders wel doen. Soms met de vuist op tafel en dan weer net doen alsof het zo ook maar allemaal overkomt. Soms de positie pakken en dan weer verschuilen achter hoger management.  Pak je positie! Als leider is dat misschien wel het belangrijkste wat je toen hebt. Wees helder over je positie. Dat betekent overigens niet dat je je anders moet gaan gedragen. Het zit vooral in het zijn van de leider en dit ook blijven.

4) Tijd voor uitleg en verhaal ( waarbij iedereen moet luisteren) en tijd voor onderling geklets en uitwisselen ( waarbij de gids zich meestal ook niet bemoeit met jouw onderonsje). Als je zelf wel eens meegelopen bent met een gids, dan herken je dat vast wel. En dat werkt ook, ook op kantoor. Wees helder wanneer je de aandacht wilt en laat los als dat kan. Vraag om de aandacht als dat nodig is. En als jij je zegje hebt gedaan, laat mensen dan eerst even onderling van gedachten wisselen. Je zult merken dat er meer aandacht is op de momenten dat jij iets zegt (omdat ze ook weten dat dat moment niet heel lang duurt) en dat mensen het vaak heel fijn vinden om onderling het een en ander te bespreken. Misschien krijg je ineens wel veel meer levendigheid, leuke vragen en creativiteit in je groep.

5) Een gestructureerd verhaal met een soort extraatje aan het eind in de vorm van een geheim, een proeverij, een ontknoping. Als je goed luistert naar een gids dan hebben ze vaak een heel duidelijk verhaal. Daardoor is het soms zelfs wel teveel opgedreund en saai. Maar wat je vaak geboeid bij de les houdt, is een belofte naar iets speciaals. Dat kan een ontknoping zijn op een vraag die in het begin is gesteld of bijvoorbeeld een wijnproeverij na een bezoek aan de wijnkelders. Die belofte houdt het spannend. Nu kun jij op kantoor natuurlijk niet altijd allerlei beloftes en proeverijen gaan doen. Maar wat je wel kan doen is je speeches wat spannender maken, de vergaderingen als een soort spel inrichten, goede resultaten laten volgen door een klein cadeautje. Het lijkt soms wat kinderachtig, maar het werkt wel!

Laat weten wat je van dit BLOG vindt. Ik ben heel benieuwd naar jouw mening! En ik ben benieuwd wat jij leert van andere groepsfenomenen. Als je een mooi voorbeeld hebt, deel het alsjeblieft hieronder.