+31 6 413 35 607 info@deteamcoach.nl
Selecteer een pagina

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is groen

Afstemming, Conflicten

‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en de kleur is GROEN!’ Mijn zoontje gilt de kleur vanaf de achterbank door de auto. Het woordje “groen” krijgt nog een extra lange uithaal mee zodat ik niet per ongeluk gele dingen ga opnoemen.
‘De bomen,’ zeg ik vol zelfvertrouwen.
‘Nee’
‘Het gras?’ vraag ik vervolgens.
‘Nee’
‘De heg?’
‘Nee, mama, het is moeilijk!’
‘Nou dat merk ik ja. Is het dan misschien dit knopje?’ wijs ik naar een knopje op het dashbord.
‘Nee, het is buiten de auto.’ Gelukkig is mijn zoontje nog niet te beroerd om nog even te helpen.  
‘De bladeren?’ vraag ik, ondertussen de omgeving scannend naar nog meer groene dingen.
‘Nee, zal ik het zeggen?’
‘Nee nog even proberen hoor. De vijver?’ We rijden ondertussen langs een behoorlijk groene vijver, dus het zou kunnen.
‘Neeheee mam, ik ga het zeggen hoor. Het is de auto voor ons.’
‘O, eh ja, dat is waar ook,’ zeg ik een tikje beschaamd. Al 20 minuten pal voor mijn neus en helemaal niet gezien.

Sinds een aantal maanden doen we dit spelletje in de auto, tussen het luisteren naar alle 40 cd’s van Kinderen voor Kinderen door. Krijg ik gelukkig ook nog eens iets anders te horen dan de ‘Kanga, de Hupsakee en Onbewoond Eiland’

En elke keer verbaas ik me weer hoe leuk dit simpele spelletje eigenlijk is. 

Mits je bereid bent om echt te willen raden wat de ander ziet natuurlijk.

Als ik alleen maar wil raden wat ik zelf al had gezien in de kleur groen, dan is er niks aan, aan dat hele spelletje niet. 
En toch is dat wat we heel vaak in de werkprakijk wel doen. Alleen maar willen zien wat we al hadden gezien. Een beetje Trump en Biden in het klein zeg maar. Onze drang naar gelijk willen hebben is vaak sterker dan alternatieven willen horen.

In ieder geval ben ik heel blij met dat manneke van vier op de achterbank. Die gillend over de kleur GROEN mij laat zien dat er nog zoveel meer kleuren groen zijn dan ik dacht 🙂

Kunnen jullie in jullie team wel eens zo’n manneke op de achterbank gebruiken? Die helpt om met elkaar meer te zien dan JOUW groen of MIJN groen? 

Bel me gerust op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl Ik kijk graag mee naar alle kleuren van de regenboog in jullie team, zonder factuur, zonder gedoe. Maar wel met zo’n kleurenwaaier van de Gamma natuurlijk.

Trouwens hier nog even een supermooi voorbeeld van bovenstaande uit de Oudejaarsconference van Marc Marie Huijbregts 2018: https://youtu.be/_jACmgEqQeQ

Tante Nellie is boos

Conflicten

Met chips en wijn zit ik klaar voor het nieuwe seizoen van ‘Het Familiediner.’ 

Verdulleme. In dit seizoen zijn de vreugdevolle verzoeningen met tranen en snot nogal mager gezaaid. Keer op keer komen er lege limousines naar het restaurant. Een van de partijen is niet ingestapt. Dat kan natuurlijk komen doordat ze niet met hun hoofd op t.v. willen, maar als ik beter ga kijken is er heel vaak iets anders aan de hand……

Het valt me op dat er in bijna elke mislukte poging één grote complicerende factor zit, namelijk een grote boze tante Nellie. 
Boze tante Nellie is soms echt een tante, maar heel vaak is het ook de nieuwe partner van die ene man. Of een vriend of vriendin van die ene dochter.

Het is zeg maar iemand op de achtergrond die zelf geen partij in het conflict is. En nu komt de grap. Die boze tante Nellie is nog bozer dan de persoon die wél in het conflict zit.

‘We zijn er helemaal klaar mee,’ zijn woorden die tante Nellie graag gebruikt. Of ‘Je moet niet over je heen laten lopen hoor, Jan’ of ‘Het is dan wel zijn dochter, maar dan had ze maar eerder moeten komen.’ 

Jan zelf zou eigenlijk stiekem wel in willen stappen, in die limo. Met betraande ogen vertelt hij dat hij zijn dochter best wel mist.
Maar daar steekt tante Nellie snel een stokje voor. 
‘Zij moeten maar eerst over de brug komen,’ zegt ze, terwijl ze Bert en de cameraman omver maait met haar armgebaren.

Ik zie het zo vaak in teams met een conflict. 

Het teamconflict lijkt volledig te gaan over Peter en Jim die niet met elkaar door één deur kunnen.
Als Peter en Jim nu maar met elkaar gaan praten, dan wordt het vanzelf weer een gezellig team.

Maar als je wat beter gaat kijken, dan ga je ze ontdekken. In elk team met een Peter en Jim zit ook altijd een boze Nellie, of misschien wel drie. Mensen die op het eerste gezicht niet in het conflict zitten, maar wel de boel lekker opstoken, of juist door niks te zeggen de boel in stand houden.

Probeer bij een meeting maar eens bewust naar de achtergrond te kijken. Dus niet naar het conflict op de voorgrond, maar juist naar al die andere mensen. Wie houdt het in stand? Wie is bij het conflict gebaat? Wie is boze Nellie?

Willen jullie vooral van die conflicten af, ongeacht wie nu welke rol speelt? Wil je dat ik eens mee kijk naar waar de schoen nu echt wringt én hoe je het anders kan krijgen? 

Bel me op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl. Ik kom graag langs zonder gedoe en zonder factuur en met limousine natuurlijk.

Wanneer wordt roddelen op het werk een probleem?

Bedrijfscultuur, Conflicten

Rapportage MetroNieuws, 25 maart 2019. Door Claartje Vogel.

Begin 2019 werd ik geïnterviewd door MetroNieuws over het onderwerp ‘roddelen op de werkvloer’. Hieronder vind je een deel van het artikel dat hieruit voortkwam. Klik hier voor de originele publicatie van dit artikel.

Op iedere werkplek wordt wel geroddeld. Wanneer is het een probleem en hoe los je dat op?

„In bedrijven met een soort familiecultuur wordt vaker geroddeld”, vertelt psycholoog en groepsdynamica-expert Natasja Hoex. „Vaak zijn het teams die elkaar goed kennen en elkaar ook buiten werk zien, bijna als een soort familie. Denk bijvoorbeeld aan een school of een plaatselijke dokterspraktijk. Juist in dit soort organisaties wordt roddel sneller een probleem.”

Zo begeleidde Hoex onlangs een basisschool in zo’n klein dorp. Het team werkte niet goed samen en er werd veel geroddeld. „Teamleden durfden elkaar geen directe feedback te geven, omdat ze het koste wat kost gezellig wilden houden”, legt ze uit. „Ze wilden de goede sfeer niet verpesten, maar moesten toch hun frustraties kwijt. Dus bespraken ze ergernissen in de wandelgangen.”

Een team dat elkaar geen feedback durft te geven, is een probleem, vertelt de psycholoog. „Als je echt goed wilt samenwerken, is feedback geven onmisbaar. Durf je niks te zeggen, dan lopen frustraties op. Bovendien kunnen roddels uit de hand lopen en op een nare manier terugkomen bij de persoon over wie het gaat.”

Roddels gaan lang niet altijd over het werk, maar wel vaak. De King’s Business School in Londen maakte een top-10 van meest voorkomende roddelthema’s en op nummer één staat ’incompetentie’, oftewel: iemand doet zijn werk niet goed. Daarna volgt klassieke achterklap zoals vreemdgaan, seksuele voorkeuren en domme uitspraken.

Bijvoorbeeld: Jan komt vaker te laat en jij praat daarover met collega Lisa. Zij vertelt jou dat ze gehoord heeft dat Jan een ziek familielid heeft. Nu begrijp jij beter waar het gedrag vandaan komt en zul je je waarschijnlijk minder ergeren.

Moeilijk

Je had Jan natuurlijk direct kunnen confronteren, maar dat vinden veel mensen moeilijk. Zeker in een kleine gemeenschap, licht Hoex toe. „Op de basisschool bijvoorbeeld hadden leraren veel te verliezen. Je komt je collega namelijk niet alleen tegen op het werk, maar ook bij de bakker. Misschien zit jouw eigen kind wel bij hem in de klas.”

Tegelijkertijd speelden er wel degelijk problemen op de school, maar de leraren wisten niet hoe ze die moesten verhelpen. Hoex heeft het opgelost door het team bij elkaar te brengen en het roddelprobleem te benoemen. „Dit kun je met een coach doen, maar ook als teamleider. Zeg: ik merk dat er geroddeld wordt, herkennen jullie dat? In mijn ervaring is eigenlijk niemand blij met een roddelcultuur op het werk. Wie weet wat er over jou gezegd wordt, als je er niet bent.”

Feedback geven

Hoex heeft het team geleerd hoe ze elkaar feedback kunnen geven, zonder ruzie te krijgen. Verder is roddelen niet helemaal uitgebannen, maar hebben de collega’s afspraken gemaakt. „Je mag best even stoom afblazen, als je het probleem daarna maar oplost”, vertelt ze. „Als je collega iets kritisch over een ander zegt, vraag dan of de persoon in kwestie dit al weet. Spreek je collega’s er dus ook op aan als ze roddelen, want je bent met z’n allen verantwoordelijk voor de sfeer in het team.”

Wat kun je doen tegen roddelen op kantoor?

1. Bespreek het in de groep, zodat niemand zich direct aangevallen voelt.
2. Wees je bewust dat roddels vaak gebaseerd zijn op vage veronderstellingen en aannames.
3. Realiseer je dat een relatief onschuldig gesprek snel uit zijn verband getrokken wordt. Je collega’s doen er namelijk graag een schepje bovenop.
4. Maak afspraken: spreek je collega’s aan op roddelen.
5. Even klagen mag, maar houd het niet bij praten alleen. Los het probleem op.
6. Denk je dat er over jou geroddeld wordt? Zoek de bron en confronteer hem of haar.

Waarom het heel normaal is dat we gaan morren tegen de maatregelen

Conflicten

Protesten in Brazilië, Demonstraties in Texas, Gemor op Facebook en steeds meer mensen die de maatregelen zat zijn. Is dat eigenlijk wel normaal? We waren toch allemaal zo solidair met onze mensen in de frontlinie, met onze kwetsbaren? 

Ja dat is heel normaal! 

Toen ik 10 was kreeg mijn jongere broertje van 8 hersenvliesontsteking. Die enge variant, waar je niet meteen dood aan ging, maar wel heel erg ziek van werd.

De eerste week werd hij verpleegd in een eigen kamertje in het ziekenhuis. Maar al snel ging het veel beter en kwam hij ‘op zaal’ te liggen met 6 andere kindjes.

Eén jongetje had een gebroken arm. Die was dus eigenlijk zo gezond als een vis. En gezonde jongetjes van 8 jaar oud, liggen meestal niet de hele dag stil in een ziekenhuisbed. Ook niet als er jongetje naast ligt die aan het herstellen is van een hersenvliesontsteking en die nog knallende hoofdpijn heeft. 

Ze probeerde rekening met elkaar te houden, maar uiteindelijk moesten beide jongetjes gewoon dealen met de situatie. Snappen dat die gezonde niet steeds stil kan liggen, ook al heb jij hoofdpijn. En snappen dat je niet maar kan doen wat je wilt, ook al ben je niet echt ziek, want er zijn kindjes bij die wel heel ziek zijn.

 Ideaal? Helemaal niet. Maar redelijk in balans. 

En dat is nu in deze crisis eigenlijk niet anders. De nu nog gezonde mensen in ons Nederland willen best even thuis blijven en rekening houden met de zieken en degene die zorgen. Een tijd lang voelen we ons verbonden in dit gezamenlijke ‘offer.’

Gezond en ziek is hier trouwens niet helemaal goed gekozen, want het gaat meer om het individuele belang versus het belang van het geheel, maar gezond/ ziek maakt het wellicht even wat duidelijker. 

En toch…Hoewel we allerlei goede redenen hebben voor deze intelligente lockdown, gaat er na verloop van tijd toch iets wringen. 

Dan voelt het eigenlijk best gek om hartstikke gezond thuis te zitten, of steeds zo voorzichtig te moeten zijn. Zijn we allemaal een beetje net als dat jongetje van 8. Willen we ook even gek doen en lekker doen waar we zin in hebben. Willen we in ieder geval eens even geen rekening houden met het geheel, maar puur met onszelf.

Autonomie én Interdependentie

 Als we in een groep leven (en dat doen we allemaal) zijn we altijd tegelijkertijd “autonoom én interdependent”, wat een mooi woord is voor wederzijds afhankelijk.

We zijn tegelijkertijd vrij en verantwoordelijk om eigen keuzes te maken. En we zijn tegelijkertijd verantwoordelijk voor het geheel/ voor elkaar. 

In een goed functionerend team (of een goed functionerend land) zijn die twee (Autonomie en Interdependentie) over het algemeen in balans. Soms slaat de balans even uit naar het ene en soms even naar het andere. Daar hebben we geen moeite mee. 

De meeste mensen vinden het bijvoorbeeld helemaal geen probleem om eens een paar avonden, met pizza, over te werken om een project af te maken voor de organisatie. Of om een keertje vakantiegeld in te leveren als het niet zo goed gaat met het bedrijf. Een heel ander verhaal wordt het als er stelselmatig teveel gevraagd wordt van het individu om het systeem in stand te houden. Zie hier de uitholling van de zorg en het onderwijssysteem. 

De meeste teams vinden het ook geen probleem om een tijdje rekening te moeten houden met een teamlid dat in zwaar weer verkeert. Stel dat Mies haar moeder moet verzorgen, dan mag ze van ons best een uurtje eerder naar huis. Maar stel dat Mies na 3 jaar nog steeds haar moeder aan het verzorgen is, dan gaan we vaak wat minder tolerant om met Mies haar uurtjes. 

Het moet dus in balans zijn met die Autonomie en die Interdependentie. En dat is dus geen harde wiskunde, dat is soms even incasseren voor het grotere geheel, maar soms ook voor je eigen rechten en belangen opkomen. 

En dat geeft dus van die rare dubbele gevoelens. Vinden we het allemaal hartstikke a-sociaal als ze bij een studentenvereniging een illegaal feestje geven. Maar kijken we tegelijkertijd reikhalzend uit naar de tijd dat we zelf weer een feestje kunnen geven. Vinden we het a-sociaal als de buurvrouw drie pakken wc-papier pakt, maar kopen we zelf voor de zekerheid een extra pakje bloem, want die was de vorige keer toch wel op. Vinden we het a-sociaal als veel mensen toevallig tegelijkertijd naar het strand gaan, maar springen we zelf wel op de fiets naar het bos. 

Tsja….En dat is dus eigenlijk allemaal hartstikke normaal!

Over Natasja Hoex

Natasja coacht vastgelopen management en directieteams. Zij doet dit vanuit haar expertise op het gebied van de principes van groepsdynamica. Vanuit deze expertise onderzoekt zij ook groepsgedrag in verschillende actuele situaties.

Gebroken verwachtingen

Conflicten

“Vijftien jaar geleden heeft die trut mijn theepot gebroken. En die theepot betekende heel veel voor mij. Dat wist zij best.” Truus staat met haar armen over elkaar en spuugt de woorden groen van boosheid in de camera.

“Goh,” zegt Bert van Leeuwen van het programma Het Familiediner. “En heeft ze dan geen sorry gezegd?” Hij kijkt Truus vragend aan en knijpt begripvol zijn ogen een stukje dicht.

“Nee, niet echt,” spuugt Truus verder. “Een kaartje dat was alles. Maar als ze echt spijt had hè, als ze echt spijt had, dan kwam ze dat hier in mijn gezicht zeggen. Mijn bloedeigen zus is ze hè. En die maakt zich eraf met een kaartje” 

De grote donkerbruine pitbull op de achtergrond gromt nog eens naar de kuiten van Bert.

“Ach ja, recht in uw gezicht…ja dat is raar dat ze dat niet is komen doen,” zegt Bert met een scheve blik op de hond die Bert vanachter zijn bazin met grote donkere ogen aan zit te staren.

Het is misschien een rare beroepsafwijking, maar ik smul altijd van Het Familiediner. Het programma waarin families de koude oorlog bij gaan leggen, nadat ze opgehaald zijn met de limousine van Bert.

Om niks, daar gaat die ruzie over. Een verjaardagskaart die nooit is aangekomen. Een verkeerd woord over de vrouw van die ene. 

Allerlei aannames vliegen in de rondte. “Ja dat deed hij, omdat hij ons niet goed genoeg vond”  
“Hebben ze dat gezegd?”, vraagt Bert dan. “Nee dat niet, maar dat weten we gewoon.”

Raar hè? Of toch niet?

Vanmorgen zat ik met een aantal MT-leden die al een tijdje een conflict met elkaar hebben. Ik spreek ze eerst apart.

Urenlang kunnen mensen mij vertellen wat er allemaal in de loop der jaren is misgegaan. En geloof me, dat doen ze ook. Soms denk ik wel eens. “Volgens mij zou ik gewoon een bandrecorder aan moeten zetten bij de ene partij en die afspelen bij de andere partij en vice versa…”

En dan komt het moment dat ik mijn gouden vraag mag stellen…….. 

“Zijn jullie hier wel eens het gesprek met elkaar over aan gegaan?”

Drie keer raden wat bijna altijd het antwoord is……..

Eng hè? Zo’n gesprek? Zeker weten! Maar je wilt toch niet eindigen als Truus met haar pitbull of wel?

Durf jij het wel? dat gesprek aan te gaan met je team of met die ene collega waar het gewoonweg niet mee lukt en doe je dat liever met je eigen “Bert” dan alleen? Bel me op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl. En ik kom langs voor een eerste verkennend gesprek, zonder gedoe, zonder factuur.

Zweetdruppels in de lobby

Conflicten

We zullen haar Els noemen, de ietwat gezette vrouw die met zweetdruppels op haar gezicht voor de derde keer naar de receptie toeloopt. 

Voor de derde keer doet ze haar beklag over dat ze moet wachten op haar kamer.

“Dit moet toch niet kunnen hè, bij een vier-sterren hotel. We komen hier helemaal moe van die supervroege vlucht aan en dan willen we toch even onder de douche, dat snapt u toch wel? We betalen er goed voor hoor,” zegt Els met inmiddels overslaande stem. 

Waarom begrijpt zo’n Turkse jongen dat dan ook niet.

Zuchtend en met steeds meer volume, wijst ze de jongen met veel dramatiek op haar twee kinderen, die volgens haar elk moment om kunnen vallen van de hitte en voor wie het toch niet eerlijk is dat ze zo lang moeten wachten. De kinderen in kwestie spelen vrolijk al rennend door de lobby.

De man achter de receptie wijst nogmaals rustig op de inchecktijden en verzekert Els dat ze er alles aan doen om de kamer al wat eerder klaar te hebben.

Els gaat zuchtend zitten en foetert nogmaals naar Henk, haar man.

“Waarom zeg jij dan ook niks?”

Henk kijkt ondertussen wel uit om ook maar iets te zeggen. Hij is niet gek, die Henk.

Langzaam aan zien we Els zich steeds meer opvreten en bozer en bozer worden.

Volgens mij kennen we allemaal wel een Els, of zijn we Els zelf op bepaalde momenten. 🙂

We hadden anders verwacht. En die andere verwachtingen zitten ons dan zó in de weg dat we niet meer kunnen kijken naar de realiteit. We zien niet meer of het wel normaal is om die jongen van 18 over de balie te trekken, omdat we een half uurtje moeten wachten.

Andere verwachtingen….Het kan de boel behoorlijk verstieren. Ook in jullie management of directieteam. Scheve ogen, stroeve discussies. Het werkt niet meer, maar waar ligt dan nu aan? je kunt je vinger er niet opleggen.

Wil je daaruit? Uit dat scheve gevoel? Weer een opluchtende douche kunnen nemen omdat alles weer op zijn plek valt? Kijk hier eens: https://www.deteamcoach.nl/analyse-advies/  en krijg weer zicht op de juiste verhoudingen en wat jullie moeten doen/of juist niet doen om weer lekker te kunnen samenwerken.

Bel me gerust op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl en ik kom graag langs, zonder gedoe, zonder factuur. Om eens mee te kijken, zonder iemand over de balie te trekken…I promise…