Selecteer een pagina

Mia en Heleen gaan aan de Ayahuasca

‘Joh meid, ik heb drie emmers ondergekotst’ Mia kijkt Heleen triomfantelijk aan, terwijl ze nonchalant met een haarkrul speelt.
De mond van Heleen zakt nog verder open terwijl ze Mia bewonderend aankijkt.

‘Maar vond je dat niet gênant, dan?’
‘In het begin wel,’ zegt Mia ‘Maar dat is eigenlijk ook alleen maar ego, weet je wel.’
‘Hm, hm,’ knikt Heleen snel. ‘Ego, gadver!’ zegt ze er met een hoog stemmetje achteraan.

‘Kijk, ik ben gewoon heel gevoelig,’ zegt Mia. ‘En de wijsheid van de plant weet me te raken op een niveau waar het gewone leven niet bij kan.’

‘Wijsheid van de plant?’ Heleen kijkt Mia niet begrijpend aan.
‘De Ayahuasca, dommie’
‘O ja natuurlijk.’ Heleen verstopt haar verlegenheid achter een snelle grinnik.
‘Maar is dat dan een soort drugs ofzo?’
‘Nee joh, het is een plant die de oude Maya’s al gebruikten om de mysteriën van het leven te ontdekken. Zo kun je alles ineens veel meer omarmen in het leven.’ Mia kijkt met een hemelse blik naar Heleen als ze het woord “omarmen” gebruikt.

‘Omarmen dus…. net als met die drie emmers?’ vraagt Heleen onschuldig.
‘Welke drie emmers?…. O ach jij, ik weet niet of jij wel mee moet gaan hoor.’ Mia stampt boos weg om haar pijn ergens anders te omarmen.

Heleen zucht eens diep. Ze wil die ayahuasca best wel eens uitproberen. Ze is soms zo onzeker of ze het wel goed doet, of ze op de goede weg zit.

Maar ja, vorige week vertelde Mia nog dat ze kristallen onder haar kussen moest leggen voor levendige dromen en die puntige stenen vond ze toch niet zo lekker slapen.

En vorige maand moest ineens alles “vegan” en zaten ze samen aan de pizza met gestampte paddenstoelen.
“Vegan” was het nieuwe gezonde eten volgens Mia. Haar hele lichaam zou binnen no time gereinigd zijn en dan zou ze ineens allerlei bijzondere inzichten krijgen.

Mia zou het wel weten, dacht Heleen. Die kreeg bijzondere boodschappen door van een
overleden sjamaan.

Dus dan toch maar aan de Ayahuasca……

Tsja….Wie wil dat nu niet? Dat de hemel openbreekt en dat ‘God herself’ met een toverstaf zwaait en ineens zijn al je problemen opgelost.

Of dat we in een theekopje kijken en dat het gelubberde Pickwick-zakje ons vertelt of we nu rechts of linksaf moeten gaan.

Hmmm…….. even gedachte tussendoor…Ze hebben al van die mooie vragen op de bovenkant staan, misschien ideetje dat ze de antwoorden in het zakje verbergen?

Ook de meeste managementteams die mij uitnodigen, kijken bij mijn binnenkomst verlangend of ik misschien toch een toverstafje heb meegenomen…

En of ik dan niet even met één goede opmerking ineens alles kan oplossen.

Helaas… ook een wijze blonde teamcoach zal eerst moeten weten welke duistere krachten jullie team in haar greep hebben.

Je zou om daar achter te komen natuurlijk een tripje Ayahuasca kunnen doen met het hele MT/ DT. Dat zou overigens wel het meest originele teamuitje zijn dat ik ken. 🙂

Of je vraagt of ik eens meekijk in jullie organisatie. Kijk hoe jullie REALITEIT in elkaar zit, dat kan natuurlijk ook.

Mail me op info@deteamcoach.nl of bel me op 06-41335607. Ik kom graag langs zonder gedoe en zonder factuur. Wel met een kristal natuurlijk, om op te zitten, zodat iedereen lekker scherp blijft. 🙂

De body van Doutzen

Sandra houdt haar lippen getuit terwijl ze onder haar wimpers door naar de camera kijkt. 

Haar rechterbeen kruist ze schuin voor haar linker, zodat ze er zo slank mogelijk uitziet. Vier kilo is ze afgevallen! Knettergek werd ze van de smerige bleekselderij, de smakeloze hüttekase en de drie druiven per dag, maar het resultaat mag er zijn. Ze heeft er nog nooit zo dun uitgezien. 

Ze lacht nog één keer met open mond, haar hoofd in haar nek, superspontaan. Lekker vrij, zogenaamd. Ze voelt zich precies zoals Doutzen op die zeilbootfoto. 

‘Mooi hoor,’ zegt de fotograaf tevreden. 

Een week later komen de foto’s binnen in een grote witte enveloppe. Terwijl ze de foto’s bekijkt, stromen de tranen langzaam over Sandra’s gezicht. 

Ze lijkt nog niet in de verste verte op Doutzen. Haar benen zijn niet 172 cm, ze is in totaal ‘maar’ 172 cm. Ze heeft geen lange blonde krullen, maar een donker jongenskoppie. Ze is wel 4 kilo afgevallen, maar had eigenlijk nog 20 minder moeten wegen voor dat maatje zero. En o ja, ze is geen 35, maar 55…….. Sandra gooit de foto’s triest in de hoek van de kamer. 

Raar hè, we blijven onszelf heel vaak vergelijken met een soort ideaalbeeld wat we nooit zullen halen. Wat überhaupt nooit te halen was, omdat het totaal niet past bij wie we zijn. 

Vrouwen die nog steeds maatje 36 in de kast hebben hangen, voor als ze misschien ooit weer hartstikke slank zijn.

Mensen die van peutergym naar voorleesklasje hollen, omdat ze naast die fulltime baan toch ook echt die superouder moeten zijn.

Mannen die zichzelf overschreeuwen omdat ze hun vorige baas zo goed mogelijk proberen na de doen.

Ondernemers die hun successen opkloppen op social media, om hun ‘expert-status’ te bewijzen.

Influencers die volgers kopen…

En teams die in allerlei kunstmatige samenwerkingsconstructies elkaar aan zitten te gapen, terwijl ze denken: “Wat mot ik eigenlijk met jou?” 

Martijn Vroemen heeft in zijn boek ‘Handboek Teamcoaching, Helpen zonder bemoeizucht’ een mooi stukje geschreven over Volkstuinteams. Heel verhelderend voor een heleboel teams volgens mij :-): 

“Mensen die samenwerken als in een volkstuin werken met veel plezier en trots op hun eigen lapje grond. Ieder doet iets waar hij goed in is. De een verbouwt graag tomaten en de ander houdt het bij snijbloemen. Als men een buurvrouw tegenkomt maakt men graag een praatje en er wordt tijdens vakanties voor elkaar water gegeven. Ook is er wel eens een probleem zoals met de buurman die de boel verwaarloost. Daardoor waaien er onkruidzaden over het volkstuincomplex. Dan moet er gepraat worden. Maar meestal loopt alles prima. De volkstuineigenaren lenen graag hun kruiwagen uit en geven elkaar stekjes. Elk kwartaal is er overleg in het complex waarbij men beslist over het wel of niet vervangen van een waterpomp, de verlichting op het tegelpad of het verhogen van de contributie. En natuurlijk is er de jaarlijkse barbecue waarbij men zelfgeteelde aardappels poft.” 

Stel je gaat zo’n team proppen in een beeld van een high performance team. Dat is alsof je buurvrouw Ank probeert te proppen in het uniform van de Victoria’s Secret Angels. 

Als jullie nu al een tijdje worstelen met welke vorm nu eigenlijk past bij jullie team, wel willen verbeteren in de samenwerking, maar snappen dat het geen zin heeft om jezelf te persen in een keurslijf dat helemaal niet past. Bel mij dan eens op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl

Ik kom graag langs, zonder gedoe en zonder factuur. Met een paar kilootjes teveel, maar zo echt als maar kan.

Wanneer wordt roddelen op het werk een probleem?

Rapportage MetroNieuws, 25 maart 2019. Door Claartje Vogel.

Begin 2019 werd ik geïnterviewd door MetroNieuws over het onderwerp ‘roddelen op de werkvloer’. Hieronder vind je een deel van het artikel dat hieruit voortkwam. Klik hier voor de originele publicatie van dit artikel.

Op iedere werkplek wordt wel geroddeld. Wanneer is het een probleem en hoe los je dat op?

„In bedrijven met een soort familiecultuur wordt vaker geroddeld”, vertelt psycholoog en groepsdynamica-expert Natasja Hoex. „Vaak zijn het teams die elkaar goed kennen en elkaar ook buiten werk zien, bijna als een soort familie. Denk bijvoorbeeld aan een school of een plaatselijke dokterspraktijk. Juist in dit soort organisaties wordt roddel sneller een probleem.”

Zo begeleidde Hoex onlangs een basisschool in zo’n klein dorp. Het team werkte niet goed samen en er werd veel geroddeld. „Teamleden durfden elkaar geen directe feedback te geven, omdat ze het koste wat kost gezellig wilden houden”, legt ze uit. „Ze wilden de goede sfeer niet verpesten, maar moesten toch hun frustraties kwijt. Dus bespraken ze ergernissen in de wandelgangen.”

Een team dat elkaar geen feedback durft te geven, is een probleem, vertelt de psycholoog. „Als je echt goed wilt samenwerken, is feedback geven onmisbaar. Durf je niks te zeggen, dan lopen frustraties op. Bovendien kunnen roddels uit de hand lopen en op een nare manier terugkomen bij de persoon over wie het gaat.”

Roddels gaan lang niet altijd over het werk, maar wel vaak. De King’s Business School in Londen maakte een top-10 van meest voorkomende roddelthema’s en op nummer één staat ’incompetentie’, oftewel: iemand doet zijn werk niet goed. Daarna volgt klassieke achterklap zoals vreemdgaan, seksuele voorkeuren en domme uitspraken.

Bijvoorbeeld: Jan komt vaker te laat en jij praat daarover met collega Lisa. Zij vertelt jou dat ze gehoord heeft dat Jan een ziek familielid heeft. Nu begrijp jij beter waar het gedrag vandaan komt en zul je je waarschijnlijk minder ergeren.

Moeilijk

Je had Jan natuurlijk direct kunnen confronteren, maar dat vinden veel mensen moeilijk. Zeker in een kleine gemeenschap, licht Hoex toe. „Op de basisschool bijvoorbeeld hadden leraren veel te verliezen. Je komt je collega namelijk niet alleen tegen op het werk, maar ook bij de bakker. Misschien zit jouw eigen kind wel bij hem in de klas.”

Tegelijkertijd speelden er wel degelijk problemen op de school, maar de leraren wisten niet hoe ze die moesten verhelpen. Hoex heeft het opgelost door het team bij elkaar te brengen en het roddelprobleem te benoemen. „Dit kun je met een coach doen, maar ook als teamleider. Zeg: ik merk dat er geroddeld wordt, herkennen jullie dat? In mijn ervaring is eigenlijk niemand blij met een roddelcultuur op het werk. Wie weet wat er over jou gezegd wordt, als je er niet bent.”

Feedback geven

Hoex heeft het team geleerd hoe ze elkaar feedback kunnen geven, zonder ruzie te krijgen. Verder is roddelen niet helemaal uitgebannen, maar hebben de collega’s afspraken gemaakt. „Je mag best even stoom afblazen, als je het probleem daarna maar oplost”, vertelt ze. „Als je collega iets kritisch over een ander zegt, vraag dan of de persoon in kwestie dit al weet. Spreek je collega’s er dus ook op aan als ze roddelen, want je bent met z’n allen verantwoordelijk voor de sfeer in het team.”

Wat kun je doen tegen roddelen op kantoor?

1. Bespreek het in de groep, zodat niemand zich direct aangevallen voelt.
2. Wees je bewust dat roddels vaak gebaseerd zijn op vage veronderstellingen en aannames.
3. Realiseer je dat een relatief onschuldig gesprek snel uit zijn verband getrokken wordt. Je collega’s doen er namelijk graag een schepje bovenop.
4. Maak afspraken: spreek je collega’s aan op roddelen.
5. Even klagen mag, maar houd het niet bij praten alleen. Los het probleem op.
6. Denk je dat er over jou geroddeld wordt? Zoek de bron en confronteer hem of haar.

Na seizoen 5 ben ik gestopt

“Ik ben afgehaakt hoor. Na seizoen 4 eigenlijk al.” Gert kijkt Marloes aan met een gezicht dat boekdelen spreekt. Zijn mond van afkeer spuugt nog net geen viezigheid uit. “Het eerste seizoen vond ik superleuk. Toen gebeurde er in elke aflevering iets nieuws. En nu ook wel hoor, maar het is wel ver gezocht hoor.” 

“Heb ik precies zo!” Marloes kijkt naar Gert met wijd open ogen. Ze benadrukt nog eens hoezeer ze het met hem eens is door met haar handen haar woorden kracht bij te zetten. 

Gert zucht eens diep. “Het is net als met films, weet je. De Matrix I, wow wat was dat vernieuwend. De Matrix II nog wel interessant, want ja je wil toch wel weten hoe het nu verder gaat. De Matrix III…..ik snapte er geen hout van.”

Gert hoopt dat Marloes het bij deze laatste uitspraak ook met hem eens is. Je weet nooit, misschien ligt het toch aan hem dat hij het niet kon volgen. 

“Vond ik ook,” zegt Marloes.

Gert haalt opgelucht adem. 

Netflix, ik ben er dol op moet ik bekennen. En waar ik helemaal dol op ben is als een goede serie na een aantal goede seizoenen ook stopt. Maar dat is helaas wat minder vaak het geval. Natuurlijk zijn er hartstikke goede series die eindeloos goed blijven. Zo vind ik Modern Family en The Crown alleen maar beter worden. 

Maar bij de meeste series denk ik na een paar seizoenen…Tsja nou ken ik het wel. Nu wordt het zo’n patroontje, hardnekkig, voorspelbaar, saai, een tikje onfris zelfs misschien. 

Net als in sommige teams. Blijf je met elkaar net te lang hangen in dat heldensyndroom, of dat vampierendagboek, of dat miskende familiedrama. 

Misschien is het tijd voor een ander thema, een andere serie in jullie team. Andere tijden, Andere koers, Andere verlangens, Andere raadsels om op te lossen. 

Zijn jullie er aan toe om weer eens fris een nieuwe start te maken? Bel me dan op 06-41335607 of mail info@deteamcoach.nl. Ik kom graag langs om van jullie twee sterren rating weer te upgraden naar een stralende 5 sterren. Het eerste gesprek is gemakkelijk gepland en is zonder gedoe en zonder factuur. Met popcorn en limonade natuurlijk. Maken we er een sprankelende voorstelling van. 

P.S. Heb je nu bij deze blogs ook zoiets van… “Ja nu weet ik het principe wel.” Beginnen deze blogs voor jou een beetje als seizoen 6 te voelen? Maar ben je wel nog steeds aan het lezen omdat jij wel met dit soort onderwerpen te maken hebt? Zet dan eens die andere stap! Kom uit die bank en bel of mail me. Ik kan je verzekeren dat het dan echt niet meer voelt als seizoen 6….

Bonuskaart of Airmiles? Houdoe!

Maandagochtend 09.30. Daar stond ik. Nog helemaal ontspannen van het weekend. Niet al te druk die dag, dus ik begon met eerst maar eens boodschappen doen voor de hele week.

“Annie, hedde gij al pauze gehad?”

Het duurde even voordat ik door had dat de cassière blijkbaar niet aan mij vroeg of ik nog koffie wilde, maar haar collega iets toeschreeuwde.

“Neuh, nog nie,” hoorde ik het meisje achter de servicebalie terug blèren.

“Da was toch wâ hè, vrijdag. Ik denk da’k nog nie zó dronken ben geweest.” Oh blijkbaar was het helemaal niet nodig om pauze te hebben om bepaalde dingen te bespreken, dacht ik even vluchtig.

“Neuh, jonge, da hè ik ook nie zo vaak meer, zal ik maar zegge.” Ik hoorde dat het meisje achter de balie nu echt een boekje open zou gaan doen en ik spitste mijn oren.

“Wilt u ook zegeltjes?” Huh wat een rare vraag…. O dat was wél voor mij bedoeld.

“Eh nee,” mompelde ik zachtjes, mijn oren nog steeds als schotelantennes gericht op het andere meisje. Zou er nog een avontuurlijk wending komen met veel uitgebraakte lichaamssappen of iets anders wat me zou doen sidderen van afschuw?

Toen ik achterom keek, bleek het meisje achter de balie te zijn verdwenen. Stiekem hopend dat ze de rest van het verhaal nog vanachter de kaas zou doorblèren keek ik de winkel in, maar helaas het gesprek was blijkbaar afgelopen.

Het liedje “Houdoe “van de Vliegende Panters kwam naar boven borrelen…

Spaart u ook zegeltjes
Bonuskaart of Airmiles
https://youtu.be/6ZdatewP2jQ 

Heel vies liedje eigenlijk kom ik nu achter………. maar ja dat kon hè in de jaren 90.

Maar mijn Jumbo is dus niet veel anders blijkt wel weer.

Als klant speel ik eigenlijk niet eens een bijrol in hun gesprekken. 

Storende figurant is misschien nog het beste etiketje…

En dat is dus helaas ook in heel veel management- en directieteams zo. Veel teams worden zo in beslag genomen door de dagelijkse brandjes, ad hoc dingetjes en interne toestanden dat er nog wel eens wordt vergeten voor wie je daar ook alweer je best zit te doen.

Terwijl dat nog wel eens wil helpen, even opnieuw afstemmen op jullie purpose. Waar doe je het ook alweer voor? En dan bedoel ik niet “de centen” want dan had je net zo goed achter de kassa kunnen gaan zitten. Waarom hebben jullie ook alweer gekozen om deze onderneming op te zetten/ dan wel te gaan leiden?

En soms helpt het even als er eens iemand meekijkt. Goede vragen stelt. Al die kleine knoopjes die jullie energie weg doet lekken, helpt ontwarren.

Bel mij gerust op 06-41335607 of mail info@deteamcoach.nl En ik kom graag langs voor een eerste gratis analysegesprek. Zonder gedoe en zonder factuur. Wel met bonuskaart, die neem ik altijd mee natuurlijk.