Selecteer een pagina

Wat een meezingconcert aantrekkelijk maakt voor mensen

Rapportage Nu.nl, 18 januari 2019. Door Germieke Smits.

Begin 2019 werd ik geïnterviewd door Nu.nl over de reden dat mensen massaal naar meezingconcerten gaan. Hieronder vind je een deel van het artikel dat hieruit voortkwam. Klik hier voor de originele publicatie van dit artikel.

Circa 145.000 bezoekers trekken naar de elf shows van De Vrienden van Amstel Live in Ahoy in Rotterdam. Daar kunnen ze luisteren naar en meezingen met bekende Nederlandse artiesten. De concertreeks is meestal een jaar van tevoren al binnen een dag uitverkocht. Wat maakt zulke massale meezingconcerten aantrekkelijk?

In groten getale trekken fans van De Toppers of andere artiesten in mierzoete roze outfits en met merchandise naar concerthallen toe. “Een van de belangrijkste redenen om te gaan, is het gevoel ergens bij te horen”, vertelt Natasja Hoex, psycholoog, teamcoach en expert in groepsdynamica.

Iedereen is fan

“Als je naar een concert van de Toppers gaat, is iedereen daar een fan, je hoort bij een groep. En dan mag je het ook nog overdrijven, door hard mee te zingen en je te verkleden. Daardoor wordt er ook een beetje de draak mee gestoken en is het allemaal niet zo serieus.”

Er heerst een positieve groepsdruk bij meezingconcerten, vult Hoex aan. “Je kunt echt even gek doen. Je bent niet langer mama, papa of juf. De grotere groep zorgt ervoor dat je iets durft wat je normaal niet zo snel zou doen. Je gaat waarschijnlijk niet snel in je eentje de dansvloer op of meezingen. Als een heel stadion het doet, is het toch makkelijker.”

Samen zingen roept, net als dansen en verhalen vertellen, verbondenheid op, omdat we het al eeuwenlang doen, zegt Hoex. Dat meezingconcerten vaak van Nederlandse artiesten zijn, geeft het publiek nog extra het gevoel dat het concert ‘van hen’ is, zegt Hoex. “Net als bij Koningsdag: dat is ‘onze’ dag.”

Geen vreemden, maar vrienden

Het verbroederen bij een meezingconcert gaat snel, zegt Hoex lachend. “Je geeft een complimentje over een outfit, je vindt hetzelfde liedje leuk, je slaat een arm om je buurman heen. De drempel is verlaagd bij een concert. Als je een paar dingen gemeenschappelijk hebt, ben je al snel geen vreemden meer, maar vrienden.”

Vrienden voor even, want de verbroedering is een tijdelijk iets, zegt Hoex. “Maar daarom niet minder waardevol. De maskers gaan even af. In onze maatschappij zijn veel mensen angstig, benadrukken ze de verschillen of hebben ze geleerd om op zichzelf te zijn. Maar van nature zijn mensen op zoek naar verbondenheid en vriendschappen. Dat zie je ook als er een ramp gebeurt of als het slecht weer is: dan trekken mensen meteen naar elkaar toe.”

De lauwe kroket

Hij stapt de coffeeshop uit. De jongen in de beige parka-jas is denk ik niet ouder dan een jaartje of 25.

Op zijn gezicht is de mengelmoes te lezen van frisheid, want nog jong…… en de vermoeide ogen van lange nachten stappen, alcohol en zeer waarschijnlijk wiet. Hij kijkt een beetje schichtig om zich heen en buigt zich dan naar de beveiliger, die voor de deur van de coffeeshop staat.

‘Ah, nog even een peukie roken met jou, Hans’, zegt de jongen extra vrolijk. ‘Dat is traditie.’ 

‘Dat is waar,’ mompelt de beveiliger, terwijl hij zijn peuken uit zijn jas pakt. De beveiliger is ergens rond de 55. Een rustige man in het gebruikelijke zwarte pak met de zilveren V, die zo te zien zelf niet zo enorm veel waarde hecht aan deze “traditie,” maar het spel wel meespeelt.

De beveiliger biedt de jongen een sigaret aan uit zijn eigen pakkie en samen babbelen ze nog even over hoe druk het is en dat het allemaal niet meevalt. De zenuwachtige jongen ontspant zienderogen, terwijl hij hard lacht om de opmerkingen van de oudere beveiliger.

Je thuis voelen in de snijdende kou, om 00.30 ’s nachts op de drempel van een coffeeshop.

“Erbij horen,” we willen het allemaal. Eén van de eerste menselijke behoeften die we vaak niet uitspreken. Want nee, we zijn stoer en onafhankelijk en enzo.

Maar waar we dus wel allemaal behoefte aan hebben.

“Erbij horen” uit zich in kleine rituelen, de gedeelde sigaret, de flauwe grappen bij het koffiezetapparaat, dezelfde rare termen gebruiken, afkortingen en allerlei ander bedrijfsgewauwel.

En soms lukt het even niet zo goed, dat bij elkaar horen. Dan ben je het ff kwijt.

Een aantal jaar geleden was er een hartstikke herkenbare reclame van volgens mij Randstad ofzo. Daarin zei men: Begin je je ineens te ergeren aan die stomme grapjes bij het koffieapparaat en die half-lauwe kroket in de kantine? Misschien is het tijd om weg te gaan….

Soms is dat zo, dan is het tijd om afscheid te nemen. En soms nog helemaal niet!

Zitten jullie nou in zo’n moment van ff geen zin meer in diezelfde lauwe kroket, maar afscheid nemen is een bridge too far. Ben je benieuwd wat er misschien nog wel heel anders kan in jullie team? Laat eens een goede teamanalyse doen! Kijk hier maar eens: https://www.deteamcoach.nl/analyse-advies/

Als jullie zorgen voor de lauwe kroketten en de flauwe grappen, kom ik graag langs voor een eerste verkennend gesprek, zonder gedoe, zonder factuur.