+31 6 413 35 607 info@deteamcoach.nl
Selecteer een pagina

Trump heeft gewonnen, De Kracht van Onvrede

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Persoonlijke struggles, Teamstruggles, Wereldproblematiek

O Nee!!! Was het eerste wat ik gisterochtend zei, toen ik het nieuws van de verkiezing in Amerika hoorde. Verbaasd, vol ongeloof en vol ontkenning. Vol verbazing omdat, ook al ben ik groepsdynamica-expert, ik bepaalde geluiden, bewegingen buitensluit, simpelweg omdat ik niet wil dat ze waar zijn.

Ik hoor heel eerlijk denk ik wel een beetje bij de zogenaamde politieke “elite”. Ik geloof sterk in saamhorigheid, bij een groter geheel horen in plaats van alleen zijn. Ik ben voor verbinding, Europa, compassie met anderen, hulp bieden aan vluchtelingen en vooral de wereld samen mooier maken, natuurbehoud en de aarde waardevol doorgeven aan onze kinderen.

Mijn kind om specifiek te zijn 🙂 Want, en nu onthul ik toch even een publiek geheim, ik sta aan de vooravond van mijn zwangerschapsverlof. Eind van dit jaar ga ik een nieuw mensje op deze aarde zetten en als ik daaraan denk dan schieten de door hormonen gevoede tranen me in de ogen. Niet omdat ik heel bang ben dat Trump er direct een enorme bende van gaat maken, maar wel omdat er blijkbaar zoveel mensen zijn in Amerika, en ook in de rest van de wereld, die leven in onvrede!

De grootste hoeveelheid stemmen voor Trump komt van mensen die niet blij zijn met hun leven. Mensen die verandering willen in hoe het nu gaat. Die in armoede leven zonder perspectief, die weinig opleiding hebben en geen kansen zien om zelf iets te veranderen. Die bang of boos zijn op immigranten, ervan overtuigd zijn dat bijvoorbeeld immigranten of het buitenland hun banen inpikken. Mensen die niet voor dat grotere geheel willen gaan omdat ze simpelweg zelf niet genoeg hebben ( i.i.g. volgens hun beleving, en vaak ook echt). En waarschijnlijk zijn er ook een heleboel stemmers waarvan ik eigenlijk helemaal niet weet waarom ze ergens voor of tegen zijn. En dit is dus niet alleen in Amerika zo, onze eigen blonde populist heeft ook een aanhang van hier tot ginder!

Ik kan me eigenlijk heel moeilijk iets voorstellen bij hoe het leven echt is voor mensen die in onvrede leven. Al heb ik wel eens in een angstige situatie gezeten van geen werk, geen geld, grote onzekerheid. Ook ik heb me toen verbaasd over de kracht van mijn eigen gevoelens van onvrede en ook hoe snel deze onvrede zich op andere mensen richt. Ineens vond ik het ook unfair dat asielzoekers “zomaar” een huis kregen, terwijl ik niks kon vinden voor mijzelf. Terwijl ik normaal regelmatig in een AZC als vrijwilliger werk en echt wel weet dat deze mensen helemaal niks zomaar krijgen, laaide er in mijn eigen mindere periode ineens ook duistere haatachtige gevoelens op.

En ik denk dat deze gevoelens dus ook een onderstroom is die we allemaal af en toe hebben, maar die er nu ineens bij deze verkiezingen collectief uitkomt.

In teams zie ik het ook regelmatig en heb ik er ook al regelmatig over geschreven. De kracht van de klagers, van tegen-gedrag, van de hakken in het zand zetters. Elke keer geef ik weer het advies om je niet te richten op deze mensen, maar juist de aandacht te verleggen naar wat je wel wilt, naar de positieve opbouwende krachten.

Dat is ook wat ik in die mindere periodes heb gedaan. Ik heb geen aandacht geschonken aan het onderdrukken van mijn duistere gevoelens, maar ben juist veel aandacht aan geven aan wat ik wel wilde creëren en ervaren en dat is ook gelukt. En dat is ook wat we nu te doen hebben. Volgens mij moeten we nu niet “Tegen” gaan reageren, maar juist ergens VOOR gaan staan!

En dat is precies wat ik in de wereld wil blijven doen en andere mensen en teams in wil blijven inspireren: Ik geloof en sta voor een wereld waarin mijn zoon opgroeit in Verbinding met anderen, Respect voor verschillen, Openheid, eerlijkheid en vrijheid, Medemenselijkheid, Ruimte voor elkaar en Vertrouwen. En waarin dolfijnen, vogels, bloemen en alle mooie dieren onze aarde nog steeds mooi maken en alle ruimte hebben!

Ik hoop dat we elkaar in deze Voor-beweging ontmoeten.

Wat kan Disney mij leren over hoe ik mijn teamleden in de juiste rol zet?

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Team, Tips

Van de week las ik een interessant BLOG van Aartjan van Erkel. Hij beschrijft daarin hoe Disney iets heel anders doet dan wat wij doorgaans doen met onze medewerkers.

Laten we eerlijk zijn. We kijken niet altijd met bewondering en volle interesse naar onze medewerkers. Sterker nog, vaak snappen we niet hoe die mokkende urenvullers zo gebrekkig kunnen zijn in het nemen van verantwoordelijkheid. Hoe ze steeds maar weer hun werk te laat aanleveren en deadlines niet nakomen.

Hoe krijgen we toch in hemelsnaam tussen die oren wat hun rol is en hoe ze in die rol bij moeten dragen aan een groter geheel.

Maar dat is als we eerlijk zijn natuurlijk 🙂 .

We weten heus wel dat als we teamleden een rol van betekenis laten hebben in het geheel, ze aansluiting en betrokkenheid laten hebben met het grotere doel en ieder teamlid een eigen vertaling heeft van het grotere doel naar zijn eigen functie, dat je dan dat team krijgt wat samen fantastische resultaten creëert in plaats van mokkende urenvullers.

Maar hoe doe je dat dan in hemelsnaam?

Wat is zo verassend als je door een Disney park wandelt? Het liefste eentje in Amerika?

Ja inderdaad.

Het personeel in Disneyland.

Iedereen is altijd BIJZONDER vriendelijk. Ook de mensen met geestdodende baantjes. Bij de metaaldetector staan aan de ingang. Junkfood afrekenen in de restaurants. De weg wijzen. Het gaat altijd met een glimlach.

Hoe krijgt Disney dat voor elkaar?

Door medewerkers geen medewerkers te noemen.

The Walt Disney Company heeft namelijk geen medewerkers, maar noemt iedereen cast member. Daardoor speelt iedereen die bij Disney werkt mee in de show. Daar hoef je niet voor op een podium te staan. Zelfs als je WC’s schoonmaakt ben je een cast member.

Wie in dienst komt bij Disney, wordt eerst getraind tot cast member. Want de gedragsregels bij Disney gaan ver. Héél ver.

Een papiertje oprapen dat in de prullenbak moet, doen ze niet door gewoon te bukken. In de Disney Cast Member Training leer je om een papiertje met een zwierig gebaar op te rapen.

Medewerkers bij Disney vullen dus niet hun uren of vervullen hun takenpakket. Ze vervullen een rol van betekenis in de show! WOW!!

De kunst is dus om jouw medewerkers onderdeel te laten zijn van een geheel. Een geheel dat ook voor hen van betekenis is. Waar ze zich intrinsiek bij betrokken voelen (dus niet alleen maar omdat jij zegt dat het belangrijk is). Dat zit in woorden (cast member is echt een ander woord dan medewerker), en het zit vooral ook in de juiste vertaling van het product van jouw team náár het werk van elk teamlid. Dus als ze bijvoorbeeld teamlid zijn van een klantencontactcentrum; wat betekent dan klantgerichtheid in hun dagelijkse gedrag? Wanneer stellen ze open vragen, wanneer niet? Hoe kunnen de mannen van een technisch team ervoor zorgen dat hun technische hoogstandjes ook daadwerkelijk verkocht en gebruikt gaan worden in het veld in plaats van op de tekentafel sneuvelen etc. etc.

Vaak helpt het hierbij overigens enorm om mensen zelf die vertaling te laten maken.

Ik ben benieuwd naar jullie vertalingen!!

Het Team In De Vrieskist

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Nieuwsbrief, Team, Teamstruggles, Tips, Wereldproblematiek

Een van de moeilijkste teams om mee te werken maar vooral om lid van te moeten zijn, is een team in de vrieskist.

Je kent ze misschien wel, die teams waarin iedereen op zijn eigen eilandje hard aan het werk is, maar er is totaal geen sfeer. Zakelijkheid, kilte die je bij binnenkomst op hun afdeling al tegemoet slaat. Niemand die iets zegt tegen elkaar, behalve zakelijk.

Het is een beetje te vergelijken met een gezin waarin men alleen nog maar praktisch in elkaar geinteresseerd is. Er wordt wel gevraagd of je de hagelslag wil doorgeven, maar niet gevraagd hoe het met je gaat.

In een gezin zijn dit vaak tekenen dat er over iets een enorme spanning in de lucht hangt. Ergens zijn pa en ma het grondig over oneens, maar dit wordt niet uitgepraat maar vermeden.

Dit is precies zo in zo’n diepvries team. Men vindt vaak van alles van elkaar, van de situatie en van de leider, maar er wordt niks uitgesproken, in ieder geval niet naar elkaar.

Als teamcoach (of leider) van zo’n team zou ik graag de mensen bij elkaar zetten en ze alles laten uitpraten, maar inmiddels weet ik dat dat niet werkt. Niemand zegt dan boe of bah en ik kan als een dolle alles eruit proberen te trekken.

Sommige teamleiders grijpen naar het oude teambuildingstrucje. Laten we met zijn allen wat leuks gaan doen en dan komen we wel dichter tot elkaar. Maar dat is ongeveer hetzelfde als een stel wat niks meer tegen elkaar te vertellen heeft naar een restaurant sturen……behoorlijk pijnlijk.

Wat dan wel? Ik heb een erg mooi filmpje gevonden op Facebook wat hier goed bij aansluit en mijn tip is de volgende:

Uplift Connect

CONNECTION!!

Ja, met die collega’s dus waar je niks mee lijkt te hebben. Ik kom er steeds meer achter dat een van de belangrijkste dingen die ik doe als teamcoach in het begin van een traject de intakegesprekken zijn. Ja, ik krijg natuurlijk informatie, maar dat is niet het belangrijkste. Elke keer ben ik verbaasd hoeveel een echt gesprek waar ik niet veel meer doe dan luisteren naar iemand, iemand serieus nemen, werkelijk willen horen wat de ander te vertellen heeft, wat dat voor effect heeft.
Ik krijg stuk voor stuk mensen op een eerste teambijeenkomst die al veel meer ontspannen zijn dan in het gesprek, die vaak weer vertrouwen hebben in plaats van alleen maar die kille achterdocht. Die hun verhaal hebben kunnen doen en die zich serieus genomen voelen.

En dat is precies wat ieder van ons kan doen! Stel eens een echte vraag aan je collega. Dus niet het verplichte “Hoe was je weekend?” Maar hoe vindt die persoon het in zijn werk? Wat vindt hij leuk/ lastig? Hoe gaat het met zijn kind waarvan je misschien hebt gehoord dat het in het ziekenhuis ligt etc. etc.
Luister met oprechte belangstelling en interesse en raak verwonderd hoeveel overeenkomsten je eigenlijk hebt.

We zijn op de een op andere manier vaak groot gebracht met het idee dat we zakelijk en prive gescheiden moeten houden. Dat werk vooral serieus en saai is, dat collega’s alleen met een soort vaste suffe kantoorhumor te benaderen zijn. En dat is zo’n achterhaald idee!! We zijn allemaal mensen, kunnen ons allemaal zo gedragen en kunnen onze collega’s veel warmer en menselijker tegemoet treden dan we nu vaak doen.

Heel veel succes ermee en vooral HAVE FUN!!

De klok en het kompas

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

Herken je dit: net terug van vakantie, vol goede voornemens om nu eens echt tijd te gaan besteden aan je team, aan je eigen ontwikkeling als leider, om werkelijk te luisteren naar je teamleden en binnen NO TIME zit je agenda weer harstikke vol met allerlei management-regel dingetjes. Kleine rotklussen die allemaal NU moeten en je gehele dag opslurpen! AAARGGHH waar zijn nu die goede voornemens?

Ik heb precies hetzelfde als ik kijk naar mijn tijd. Net terug van een fantastische reis met mijn man door Zuid-West Amerika, leek het alsof ik zeeën van tijd had voor het voorbereiden van teamdagen, het afstemmen met klanten en het vorm geven van de twee nieuwe opleidingen die volgend jaar op de markt komen. Maar nee hoor, aan het eind van de week was er onwijs veel tijd simpelweg vervlogen. Door onverwachte telefoontjes, computerstoringen, iets niet kunnen vinden etc.

(meer…)

VIJF tips voor een Stressvrije vakantie

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

JAAAA!! Nog een weekje en dan is het zo ver dan ga ik een heerlijke maand op vakantie. Terwijl ik dit schrijf heb ik er al heel veel zin in en ben ik eigenlijk met mijn hoofd al een beetje daar.

Ik hoop dat jij ook al lekker weg bent, of thuis even vrij bent of nog gaat natuurlijk.

Waarom is vakantie eigenlijk zo fijn? Wat vind jij?

Voor mij is het “het niks hoeven” en vooral “alles mogen bezien met een grote ontspanning en interesse.” Alles krijgt meer kleur, meer geur en meer vrolijkheid doordat ik er simpelweg meer aandacht voor heb.

Maar natuurlijk is niet alles koek en eiÂ…Â…Â…

Je kent ze wel, die momenten op vakantie.

Het hangen in de vliegtuigstoelen bij een vertraging, een uit de hand gelopen file, het hotel wat heel erg tegenvalt of die gids die niet komt opdagen bij je geplande tochtje.

We zullen haar Els noemen, de ietwat gezette vrouw die met zweetdruppels op haar gezicht voor de derde keer naar de receptie toeloopt. Voor de derde keer doet ze haar beklag over dat ze moet wachten op haar kamer. Ze wijst naar haar twee kinderen, die volgens haar elk moment om kunnen vallen van de hitte en voor wie het toch niet eerlijk is dat ze zo lang moeten wachten. De kinderen in kwestie spelen vrolijk al rennend door de lobby.

De man achter de receptie wijst nogmaals rustig op de inchecktijden en verzekert Els dat ze er alles aan doen om de kamer al wat eerder klaar te hebben.

Els gaat zuchtend zitten en foetert nogmaals naar Henk, haar man, dat ze toch echt anders had verwacht bij een vier-sterren hotel. Langzaam aan zien we Els zich steeds meer opvreten en gestrester en gestrester worden.

Volgens mij kennen we allemaal wel een Els, of zijn we Els zelf op bepaalde momenten 🙂 .

VIJF Tips voor een stressvrije vakantie; overigens zijn deze tips direct ook toepasbaar op je collegaÂ’s en je team, het is ten slotte een BLOG van De Teamcoach:

Laat je gevoel van Entitlement varen!, het gevoel dat je recht hebt op iets. Het is een thema wat ik bij mensen, in teams en ook bij mezelf regelmatig de kop op zie steken. We zijn gestrest omdat we vinden dat we recht hebben op korting, een stressvrije vakantie, snelle service, een betere behandeling, extra brood, frites etc.

Hoe meer we denken recht te hebben op van alles hoe minder we er juist van lijken te krijgen! Dat is grappig zeg. Kijk maar eens goed om je heen: Wie zie je iets extra’s aangeboden krijgen? Voor wie doen mensen graag een extra stapje? Dat zijn niet de mensen die stampvoetend hun gelijk proberen te krijgen. Lach maar eens oprecht vriendelijk naar de ober, doe eens iets aardigs voor een ander, puur voor de lol, wees eens geïnteresseerd in hoe de dag voor een personeelslid verloopt en ik weet zeker dat je ineens hele leuke verassingen op je pad krijgt.

Een beetje perspectief graag!

Ja natuurlijk je hebt keihard gewerkt het hele jaar door en je hebt deze vakantie echt verdiend. Maar je bent natuurlijk niet ineens de Sjeik van Qatar. Nou zo gedragen veel mensen zich wel. Alsof ze altijd minstens tien man personeel voor hen hebben werken, ze altijd met een harem van mooie vrouwen omringt zijn en ze alle dagen champagne drinken, lopen allerlei bierbuiken met bundels geld te zwaaien en mensen rond te commanderen.

Eigenlijk maar 1 tip hier: Grow up! Gedraag je menselijk en gelijkwaardig ten opzichte van anderen mensen en je krijgt hoogstwaarschijnlijk hetzelfde terug.

Het leven heeft zon en schaduwkanten

Accepteren dat er in je vakantie ook een aantal dingen zullen gebeuren die tegenvallen is het grootste recept tegen stress. Ja het is niet leuk dat het vliegtuig vertraging heeft, of dat er file rondom Antwerpen staat of dat het eten niet zo lekker is of dat er in de tent naast je iemand snurkt. Maar het meeste last heb je uiteindelijk van je eigen opwinding daarover! Let it go, het waait letterlijk vaak vanzelf weer over.

Wees helder over de kaders

Vooral als je samen met andere mensen bent op vakantie, helpt het enorm als je een paar kaders afspreekt. Een hele belangrijke is bijvoorbeeld geld. Stel jij houdt van champagneontbijten, bubbelbaden en flink gokken in een Casino en jouw partner is steeds op zoek naar een camping, een bruine boterham met pindakaas en de lokale busdienst, dan ben je waarschijnlijk vergeten iets te bespreken voordat je wegging. Nu zal je dat met je partner nog wel doen hoop ik, maar heb zoÂ’n gesprek ook even als je met een groep vrienden weggaat. Lastig misschien, maar het scheelt een heleboel scheve gezichten op vakantie!

Sta open voor AVONTUUR!!

Wat zijn vaak die meest bijzondere momenten die je je herinnert van een vakantie? Juist, het zijn altijd die bijzondere, onverwachte ontmoetingen en verassingen. Dat bijzondere restaurantje in het steegje waar niemand anders kwam, die ontmoeting met die ene man die jullie op de thee vroeg, dat bergpaadje waar die verborgen waterval was en waar je zonder bikini gewoon ingesprongen bentÂ…..

Het leuke zit in het onverwachte, dus jongens Gooi die controle los, heb het enorm naar je zin en GENIET!!

Ik zie jullie graag weer terug in September voor nieuwe avonturen in jullie teams!

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet (en daarom begrijp ik eigenlijk geen moer van jou:-))

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Team, Teamstruggles, Tips, Wereldproblematiek

“Waarom snapt hij mij nu niet?” dacht Lisa. “Ik heb het toch heel duidelijk uitgelegd wat het voor mij betekent als hij mijn voorstel niet steunt. Hoe kan het dan dat hij toch een andere keuze maakt?”

“We doen zo ons best” verzuchtte Karin. “Als afdeling klantenservice lopen we de benen uit ons lijf en nog worden we door onze collega’s ervaren als stug, niet klantgericht en inflexibel.” Hoe kan dat nou?”

“Hoe kan ze dat nu zeggen? Ze ziet toch zelf ook wel dat het echt niet anders kan?” Henk ontplofte bijna……..

We maken dit allemaal wel eens mee. We zijn er heilig van overtuigd dat we het goed zien en dat de ander het echt bij het verkeerde eind heeft. We hebben alle bewijzen voor ons perspectief, dus hoe kan die ander nu zo stom zijn om dat niet te zien?

Soms lijkt het wel alsof de ander een blinddoek op heeft of echt iets heel anders gehoord heeft dan jij, terwijl je nog precies weet wat je toen zei.

Allemaal, ja JIJ DUS OOK! zien we de wereld niet zoals hij werkelijk is, maar zoals wij denken dat hij is!

Allemaal, ja JIJ DUS OOK! missen we bepaalde zaken over het hoofd en onthouden we andere zaken weer anders dan dat ze echt zijn. Doe maar eens de volgende test:

Waarnemingstest

Niemand ziet dus de werkelijkheid zoals die is! De vraag is zelfs of die werkelijkheid wel bestaat. En toch hebben we ook allemaal, ja JIJ DUS OOK! de neiging om onze eigen waarneming als DE waarheid te zien. En daar begint de ellendeÂ…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…Â…

Dit gegeven: We zien allemaal de wereld net even ietsje anders EN we denken dat wij zelf de wereld zien zoals die werkelijk is (en dus die ander niet) is de basis van veel van onze onderlinge problemen.

Onze conflicten starten allemaal met een verschil van mening. Ze worden erger naarmate we meer uitgaan van ons eigen gelijk en de andere mening als verkeerd beoordelen. En ze worden helemaal erg als we niet alleen de mening van de ander veroordelen, maar ook de ander als persoon.

Een hele belangrijke vaardigheid die ik als teamcoach vaak moet inzetten als ik conflicten begeleid is de meervoudige partijdigheid.

Een open dialoog vraagt aan beide kanten eerlijkheid en lef, maar zeker ook luisteren en acceptatie. Het kunnen luisteren vanuit een meervoudig perspectief (dat wil zeggen dat je inziet dat er meer waarheden zijn op een situatie) is een belangrijke maar onwijs lastige vaardigheid die wij als mensen niet zo goed beheersen.

We zijn vaak opgevoed en zeker geschoold in het idee dat er één waarheid is die achterhaald moet worden. Denk maar eens na hoe ons schoolsysteem in elkaar zit wat dat betreft. We denken als mens dus vaak dat er maar één waarheid is én dat wij die waarheid in pacht hebben (want daar zien we alle bewijs voor) en dus dat die ander het niet goed ziet. En dat we daar de ander van moeten overtuigen. Echter in menselijke interactie heeft niemand de waarheid in pacht. Je ziet simpelweg de situatie allemaal vanuit een ander perspectief.

Wil je dichterbij elkaar komen, elkaar leren begrijpen en met elkaar beter samenwerken dan is het dus vooral belangrijk je te kunnen inleven in het perspectief van de ander. Werkelijk willen begrijpen wat die ander ziet en waarom die ander ziet wat hij ziet. En daarnaast natuurlijk je eigen perspectief te plaatsen om zo tot een goede oplossing te komen.

Meervoudige partijdigheid hebben we nodig als leider van een team. Maar ook als onderdeel van een team, helpt het enorm als je gaat beseffen dat er meerdere perspectieven zijn op een situatie EN dat jij actief op zoek kunt gaan naar die andere perspectieven door simpelweg te vragen hoe de ander het ziet en dan alleen maar te luisteren.

Leg je oor eens te luisteren en ontdek een hele nieuwe wereld. Veel plezier!