+31 6 413 35 607 info@deteamcoach.nl
Selecteer een pagina

Drie snelle tips in het hanteren van CONFLICTEN in je team

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Team, Teamstruggles, Tips

Daar gaan ze weer. Trees en Mieke zijn eigenlijk heel aardig en behulpzaam, maar zodra ze bij elkaar zitten is de spanning om te snijden.

Trees is een wat gevoelige vrouw, die alles wat Mieke zegt direct opvat als een persoonlijke aanval. Gepikeerd gaat ze na zo’n “aanval” achter haar bureau zitten. En dan weet je het al…… Hoogst waarschijnlijk ga jij Trees vandaag bij jouw bureau krijgen, met een grote zucht en een zin die begint met “Zo gaat het niet langer.”

Mieke is een wat robuuste vrouw die behoorlijk direct uit de hoek kan komen. Heel fijn als er een beslissing genomen moet worden, maar niet altijd handig als het om wat fijnzinnige zaken gaat. Mieke wordt knettergek van het gezucht en gesteun en de gevoeligheid van Trees. Mokkend gaat Mieke dan achter haar bureau zitten. En dan weet je het al….. Hoogstwaarschijnlijk ga jij Mieke vandaag bij je bureau krijgen met een figuurlijke vuist op tafel en een zin die begint met “Zo gaat het niet langer.”

Conflicten in je team, misschien wel het meest spannende en belangrijkste onderwerp in teammanagement. In de VIDEO die straks beschikbaar komt, ga ik er uitgebreid op in wat jij letterlijk kan doen en zeggen om conflicten ten goede te gebruiken en vooral hoe jij een aantal hele belangrijke valkuilen kunt vermijden. KLIK HIER om je aan te melden voor de VIDEO.

Maar omdat dit onderwerp zo belangrijk is, kon ik het niet laten om je nu alvast een aantal belangrijke tips te geven.

(meer…)

De belangrijkste klacht van leiders op dit moment

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

“Allemaal leuk en aardig, Natasja, al die tips over een beter team enzo, maar ik kom er gewoon helemaal niet aan toe. Ik moet eerst de verhuizing achter de rug hebben, of die nieuwe burgemeester hebben aangetrokken of die teamleider, die ontslag nam, hebben vervangen. En als ik dan alle ad hoc brandjes geblust heb, alle problemen weer gesust heb en iedereen weer tot rust is……Ja dan, dan kan ik mijn echt werk weer gaan doen, namelijk leiding geven”.

Herkenbaar? Managers voelen zich vaak volledig klem zitten tussen al hun taken. En dat zijn er ook nogal wat ja.

1) Je bent verantwoordelijk voor je team en de ontwikkeling van je team.

2) Je bent de brug tussen je team en hoger management. En als je zelf het hoger management bent, heb je natuurlijk weer af te stemmen met je andere MT of directie leden.

3) Je bent verantwoordelijk voor een heleboel projecten en projectjes en taken……. Tenminste dat denk je…..

Want daar zit hem nu net de crux:

Wil jij echt uit deze cirkel van urgentie breken, hou dan de nieuwe video in de gaten, deze video gaat precies over de stappen die jij kan doen, om deze cirkel voor eens en voor altijd te doorbreken.

De meeste managers die zichzelf herkennen in wat hierboven staat, doen precies dat verkeerd. Ze richten zich op nummertje drie. En nummertje drie (al die projecten, projectjes, vragen, brandjes en problemen) schreeuwt om aandacht, maar is ook datgene wat jou in de ellende brengt en houdt.

Wat te doen?

(meer…)

3 Tips om jouw invloed te vergroten

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

(Waarom hebben we het allemaal over David Bowie?)

We zijn goed en wel het nieuwe jaar begonnen en David Bowie overlijdt. Ineens is hij overal. In het nieuws, in praatprogramma’s en met name op de lippen van de fans. Zijn personage en zijn muziek hebben miljoenen beroerd en dagenlang komt hij op in elk gesprek.

En dat fascineert mij. Wat is het in sommige mensen dat ze zo’n grote impact kunnen achterlaten? Wat maakt hen anders? Hoe komt het dat duizenden mensen luisteren naar wat Madonna, Martin Luther King, Lady Gaga en dus ook David Bowie te melden hebben en komen vele leiders in organisaties nauwelijks de Nieuwjaar speech door.

Wat is dat toch, dat charisma? En wat kunnen we van hen leren?

(meer…)

Een laatste tip voor KERST: Drie mijmervragen

Geen onderdeel van een categorie, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Tips

34048153_sIk weet niet hoe het met jullie is, maar ik ben wel een beetje toe aan vakantie. Ik ben de laatste zaken aan het schrijven, de laatste gesprekken aan het voeren en ik merk dat ik langzaam aan steeds meer tot rust en afronding kom.

Ik wil in mijn mind nog wel van alles. De nieuwe ideeën voor het volgend jaar borrelen door mijn hoofd en toch heb ik als ik eerlijk ben nu ook heel veel  zin om de trilogie van The Lord of the Rings te gaan kijken. Overigens zit er ook veel teamdynamiek in Lord of the Rings, maar dat terzijde.

Ik ben er steeds meer achter aan het komen, en dat is misschien wel mijn belangrijkste tip voor vandaag, dat het klopt die seizoenen. Dit is niet de tijd van wilde plannen en mensen motiveren en mee krijgen in je jaarplannen (de meesten zitten nu toch ergens in een skioord aan de wijn). Dit is niet de tijd voor brainstormen en het ontmoeten van nieuwe mensen. Dit is echt de tijd voor afronden en even helemaal niets. NIETS, omdat er dan pas ruimte kan ontstaan voor dat nieuwe jaar.

Net als vorig jaar in dit BLOG geen 5 tips Hoe en Wat, maar simpelweg een paar mooie vragen om mee te nemen onder de Kerstboom. Om over te mijmeren tijdens dat niets doen. Om tijdens die lange wandeling eens te bespreken met een ander. Het zijn net even andere vragen dan vorig jaar. Als je die ook graag wilt lezen, klik dan op deze link.

In de vragen geef ik mijn eigen antwoorden als voorbeeld. Jij hebt natuurlijk jouw unieke antwoorden. Ik zou het leuk vinden er iets over te lezen in onderstaande comments.

VRAAG 1) Waar is veel aandacht naar toe gegaan dit jaar? Als ik naar mezelf kijk dan heb ik veel aandacht besteed aan een aantal uitdagende teamklussen, opleidingen en mijn verhuizing in de afgelopen maanden. Wat heeft dat je gebracht? Het heeft mij enorme stappen laten zetten in mijn professionaliteit als teamcoach. Het voelt alsof ik in een uitdagender domein ben gestapt, waar meer complexe teamcoachvaardigheden van mij worden gevraagd. Heb je iets geleerd door ergens veel aandacht aan te besteden en zo ja wat dan? Ik heb zeker iets geleerd. Alle kennis en kunde natuurlijk, maar vooral dat ik iets te bieden heb, wat mensen werkelijk verder brengt. Al doe ik dit werk al 20 jaar, ook ik ben soms ook nog steeds onzeker over mijn kunde. Zeker omdat ik net als jullie in een gebied werk waar alles niet zwart-wit is. Wat de ene keer werkt, werkt soms helemaal niet. Dit jaar heeft mij een soort fundament geboden in het geloven in mijn kracht. Is het teveel aandacht geweest of precies genoeg? Ik ben wel veel met serieuze zaken bezig geweest merk ik, ik ben wel een beetje toe aan wat luchtigheid en lachen. Soms lijkt een teamprobleem alles te bepalen in het leven en dat is even iets heel anders doen, ook helpend om er ook weer anders tegenaan te kunnen kijken.

VRAAG 2) Waar is weinig aandacht voor geweest dit jaar? Als ik naar mezelf kijk dan heb ik wat weinig tijd gehad voor hobby’s en vrienden. Ik heb naast mijn werk en opleiding simpelweg niet veel andere dingen gedaan. En als ik dat wel deed (zoals een aantal tango-marathons) dan moest dat er toch een beetje tussen geperst worden. Hoe komt dat? Ik heb dit jaar gewoonweg heel veel grote projecten gedaan. Zo’n verhuizing alleen al, pfoe. Wat mis je door daar geen aandacht voor te hebben gehad? Ik mis een beetje mijn andere kanten en de lol en luchtigheid. Hoe wil je ervoor zorgen dat je volgend jaar meer aandacht hebt voor deze aspecten? Ik ga minder opleiding doen (ik doe altijd al heel veel dus een beetje minder is nog steeds meer dan genoeg) en ik ga een aantal hobby’s oppakken waar ik zin in heb (dus niet moeten), zoals theatersport en tennis.

VRAAG 3) Waar wordt je elke keer weer blij van? Ik word blij van mensen die blij zijn. Als ik mensen in een team weer tot leven zie komen. Als ik mensen op Facebook zie in mooie ontroerende filmpjes. Als ik iets heb kunnen betekenen voor een ander. Als ik in de buurt van dieren ben. Als ik kan zingen en dansen en vooral als ik in de armen lig van mijn fantastische man die me altijd steunt in al mijn ambities. 🙂

Veel plezier met jouw antwoorden om dit jaar goed af te ronden.

Ik wens jullie allemaal heerlijke NIKS-DOE dagen en een lekker lui begin van een sprankelend 2016! 

Meer enthousiastelingen in mijn team? VIJF tips

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Nieuwsbrief, Persoonlijke struggles, Team, Teamstruggles, Tips, Wereldproblematiek

Teamcoaching“Wat je aandacht geeft groeit”, we hebben het al vaak besproken in de blogs. En toch is het soms zo godvergeten moeilijk om je aandacht niet naar die klagers en het moeilijke, lastige te laten gaan, maar je aandacht te richten op het positieve.

De grootste tip in het omgaan met klagers is deze zo veel mogelijk negeren. Maar sterker dan jezelf te verzetten tegen de klager, helpt het om simpelweg meer van het goede (de enthousiastelingen) te creëren.

Prima, maar hoe doe ik dat dan? Hoe krijg ik meer van die happy teamleden die verantwoordelijkheid nemen en enthousiast werken richting het doel?

1) Geef mensen meer verantwoordelijkheid. Weet je waarom ik denk dat veel mensen niet enthousiast zijn? Ik denk dat ze zich vaak vooral vervelen. Niet dat ze niet genoeg te doen hebben, dat zal wel meevallen en daarom zal je mensen ook niet zo snel horen vragen om meer verantwoordelijkheid. Maar een echte uitdaging? Iets wat ze uitdaagt om te stretchen, dat hebben veel mensen niet in hun werk. Geef je teamleden eens een nieuwe taak. Laat ze onderzoek doen naar een bepaald aspect van het werk. Laat ze iets nieuws bedenken en presenteren in de vergadering. Als mensen meer van hun potentieel kunnen gebruiken in hun werk, krijg je vaak hele mooie dingen te zien. Mensen gaan weer leven, ze worden weer creatief en enthousiast en als je dit vaak doet, zal je merken dat je hele team anders gaat opereren. Sprankelend, verantwoordelijk en creatief.

2) Heldere doelen: Maak al je teamdoelen heel concreet en meetbaar. Dus in plaats van “we willen onze klanttevredenheid vergroten” stel je het doel ” In 6 maanden tijd stijgt onze klanttevredenheid met minstens een punt op de enquête”. Concrete doelen zorgen ervoor dat mensen ergens voor kunnen gaan. Vaak worden mensen pas enthousiast als ze helder hebben wat van hen wordt verwacht. Daarvóór zijn ze vaak vooral aan het afwachten op wat er komt. Jij als leider van het team hebt een belangrijke rol in het concreet maken van de doelen. Durf beslissingen te nemen! Durf een voorstel te doen en vraag naar de haalbaarheid. Pas het doel eventueel nog een beetje aan, maar start in ieder geval met concretiseren. Zolang jij afwacht, wacht je team ook af. Als jij gaat bewegen, gaan er heel snel mensen meebewegen.

3) Omgekeerde psychologie: Ik ben meestal niet een enorme fan van manipulatie, maar op een slimme manier communicatietechnieken toepassen, daar ben ik een grote voorstander van 🙂

Bij omgekeerde psychologie bereik je iets door het tegenovergestelde te beweren. Bijvoorbeeld: je zegt: “hier zal niet meteen iedereen enthousiast voor kunnen zijn, dit vraagt wel wat verdieping en dat is niet voor iedereen weggelegd” en ineens zijn veel meer mensen geneigd om zich te verdiepen en enthousiast te worden. Of je zegt: ” het heeft mij wel een tijdje geduurd om alle aspecten van dit voorstel te doorgronden, dus ik kan niet verwachten dat jullie meteen op de barricades staan” en ineens heb je veel meer medestanders. Als je mensen niet probeert te overtuigen, of ze iets probeert te verkopen door allerlei voordeeltjes te noemen, zijn mensen veel meer geneigd om je te geloven in je oprechtheid en achter je voorstel te staan.

4) Geef de enthousiastelingen meer aandacht en complimenten: Door enthousiasme te bekrachtigen, creëer je twee dingen. Allereerst zal je meer enthousiastelingen krijgen en vaak wordt je zelf ook enthousiaster. Het geeft enorm veel positieve energie om een welgemeend compliment te geven.

5) De VIJFDE tip komt uit een column van Marjolein Bos Zij beschrijft in deze column een tip die we bijna zouden vergeten door zijn eenvoud, namelijk: “Leg uit waarom iets moet” of “waarom je iets wilt” en leg daarna ook uit “hoe je iets wilt”. Wij denken als managers vaak dat we vooral  moeten zeggen dat iets heel goed is en dat de medewerkers wel snappen waarom iets goed is. “Jij kunt als manager wel bedenken dat iets belangrijk is, maar als je het niet uitlegt, dan krijg je mensen niet mee. Als werknemers de redenen niet snappen, snappen ze ook de plannen niet. Of niet echt in ieder geval. En wie iets niet snapt en dus niet zo goed weet wat hij ermee moet, laat het liggen. Er wordt misschien beleefd geknikt, maar verder niets gedáán. (aldus Marjolein Bos)”

Een goed gesprek met een eerlijke dialoog en vooral veel luisteren is vaak veel effectiever dan een donderspeech (of preek ;-))

Ik ben benieuwd waar jullie zelf enthousiast over worden! Waar zou jij graag tips over willen krijgen? Schrijf het hieronder in het opmerkingenveld. 

Vluchtelingen: Hoe om te gaan met wantrouwen

Geen onderdeel van een categorie, Groepsgeheimen, Leiderschap, Nieuwsbrief, Teamstruggles, Wereldproblematiek

“Ze moeten terug naar hun eigen land” “Ze pakken onze huizen af en onze banen” “Ze zijn met teveel, dat kunnen wij niet aan” “Het zijn moslims en dadelijk willen ze dat wij allemaal met hoofddoekjes op gaan lopen” geluiden die mij in eerste instantie vreemd in de oren klinken, maar die blijkbaar wel gehoord willen worden.

Ik wil er graag iets over schrijven, omdat het een dynamiek is die niet alleen in het groot, maar net zo goed in het klein ( in een team bijvoorbeeld) kan spelen.

De roep van angst. Niet alleen bij de grenzen, maar ook in ons welvarende kikkerlandje.  De angst voor schaarste, de angst voor iets te kort komen, de angst voor geen controle en bovenal ( denk ik) de angst voor het onbekende en de angst voor alles wat anders is.

En dat is nu precies dezelfde angst die het hele probleem in eerste instantie heeft veroorzaakt. Onze angst voor het onbekende, dat wat anders is, maakt dat we wantrouwend worden naar elkaar. Ons wantrouwen verhard onze houding naar anderen. En al snel bouwen we allerlei systemen om onszelf te beschermen. Denk maar eens aan alle security poortjes op vliegvelden, bij concerten en in metro-stations. Een stukje uitvergroot beschermen we “ONS” tegen “HEN” met onze dichte grenzen. En nog een stukje verder bewapenen we ons tegen hen en oorlog is niet ver weg meer.

Ben ik zo naïef om te denken dat er niks aan de hand is in de wereld? Dat we airy-fairy huppelend met een glimlach door het leven moeten gaan en dat er nooit iets gebeurt met kwade opzet? Nee, dat niet. Maar de oplossing zit wat mij betreft niet in het verharden ( dat veroorzaakt juist het probleem). De oplossing zit wat mij betreft in het op laten lossen van ons eigen wantrouwen. Stukje bij beetje en dan steeds verder. Op die manier komt ook de oplossing meer in mijn eigen handen te liggen ( en in ieder van ons handen) in plaats van dat we afwachten op een oplossing van buitenaf.

Hoe dan? Hoe word ik minder wantrouwend? Door in gesprek te gaan met moslims bijvoorbeeld. Door contact te maken met vluchtelingen, door vrienden te worden met mensen over de hele wereld en te zien hoe ongelooflijk veel we allemaal op elkaar lijken. Door te beseffen dat wat ik aan mijn kant doe, effect heeft op wat anderen aan de andere kant doen. Als ik me hard opstel tegenover moslims, wat voor indruk wek ik dan bij hen? Juist, dat westerse mensen niet te vertrouwen zijn. En wat krijg ik dan terug? Waarschijnlijk een harde houding. Als ik me open opstel tegenover anderen, wat voor indruk wek ik dan?

Ik denk dat we het allemaal wel eens hebben meegemaakt dat we ineens heel anders over bepaalde mensen gingen denken, toen we ze wat beter leerden kennen. Ik had bijvoorbeeld op de basisschool een bepaald beeld van Turken. Turken waren gastarbeiders die in gezinnen met veel kinderen leefden in een flat. De moeders droegen hoofddoekjes en spraken geen Nederlands, de vaders aten altijd zonnepitten en de Turkse meisjes uit mijn klas moesten al heel vroeg helpen in huis en gingen per definitie naar de huishoudschool. Toen ik voor het eerst op reis ging naar Istanbul keek ik mijn ogen uit. Waar ik hetzelfde beeld verwachtte als dat wat ik kende van mijn basisschool, vond ik een moderne stad, hele lieve gastvrije mensen die goed Engels spraken en hele hippe discotheken met in geen velden of wegen hoofddoekjes.

Ik vind dat leuk als ik zoiets meemaak, zo’n perspectief wisseling. Het geeft me altijd een schokje van een verassing. Iets is anders dan je dacht en dat kan eng zijn, maar juist ook hartstikke leuk.

Ik ben heel blij om te merken dat er zoveel mensen zijn die direct op zijn gestaan om de vluchtelingen te helpen. Overal in Nederland hebben mensen zich aangemeld als vrijwilliger. Overal worden spullen verzameld en uitgedeeld. Mensen doneren geld, tijd en opvang. En als ik dat zie dan word ik blij, dan heb ik hoop en ben ik trots dat ik zo’n mooi, open en integer land woon!

Ik heb geenszins de pretentie dat ik in mijn eentje te wereld kan redden. Maar ik wilde wel iets schrijven, omdat ik zo vaak zie dat met een klein beetje extra begrip, een stukje meer tolerantie en een tikje meer open interesse er zulke bijzondere momenten kunnen ontstaan met die collega’s/ mensen waarvan we eerst dachten dat het rare snuiters waren die we moesten wantrouwen.