“Ik mag geen rood vlees, maar dat komt goed uit want dat lust ik toch niet. Geen rechtsdraaiende yoghurt, wel linkse, geen eierschalen, geen grauwe tuinbonen en geen rauwmelkse kazen, al weet ik eigenlijk niet zo goed wat dat zijn. En o ja ik mag hier absoluut niet de kattenbak verschonen.”

“Ik zal het doorgeven aan de keuken, mevrouw. Doorgaans laten wij onze gasten ook niet de kattenbak verschonen hoor. We hebben zelfs geen kat.” De ober zuchtte nauwelijks merkbaar, terwijl hij ondertussen breed bleef glimlachen tegen zijn blonde gast.

“Dat moet je inderdaad goed in de gaten houden Kitty.” De donkerharige vriendin van de blonde zwangere dame knikte heftig en wees nog eens demonstratief met haar vinger op een aantal items op de kaart.

“Die niet en die niet en die zou ik ook niet doen. Echt voor je weet staat je kind stijf van de toximodinges. Dat wil je niet hoor.”

“Ik heb ook gehoord dat je met volle maan absoluut niet naar buiten mag.” Eén van de andere vriendinnen keek Kitty serieus aan en greep met haar hand naar haar hart om haar stelling kracht bij te zetten. “Dat schijnt een vroeggeboorte op te kunnen wekken,” fluisterde ze bezwerend.

“O ja, en je moet ook uitkijken met de sauna, met yoga en met pinda’s. Van die eerste twee valt je kind er zo plop uit en in die laatste kun je stikken.”

Kitty keek haar drie vriendinnen met grote ogen aan. Het viel niet mee, zwanger zijn van je eerste kind. Er kwam echt zoveel meer bij kijken dan ze dacht. Maar ja, je krijgt er dan ook zoveel voor terug… Zeggen ze…

Zwangerschapsmythes, ze zijn zo leuk om uit te wisselen als je net zwanger bent. Dat heerlijke geheime gevoel dat er aan vast kleeft. Ineens mogen er zomaar dingen niet of moet je iets. Alsof je bij een geheim genootschap bent gegaan, met allerlei ingewikkelde codes, handdrukken die niemand anders kent en vooral lekker veel sensatie.

Net als in een team eigenlijk. Daar heb je ook van die heerlijk codes.

Dat je Peter niet op moet eten, want dan word je ernstig ziek van toximodinges.

Dat je Berend echt nooit moet verschonen op een woensdag, want dan gebeuren er ernstige dingen met het kopieerapparaat.

Richard mag je wel in de ochtend goedemorgen wensen, maar zeg nooit iets als het buiten al donker is, want hij schiet je af met priemende ogen en gooit zo een nietmachine naar je hoofd.

Die heerlijke rituelen die jou onderscheiden van het gepeupel op de werkvloer. Jullie mogen lekker wel broodjes zalm bestellen bij de vergadering.

Na negen maanden zijn de meeste zwangeren van die gekke regeltjes af. Een paar maanden later komen de meeste vrouwen met hun hoofd weer uit die rechtsdraaiende hormonen en dan denken ze nog eens: “Waar ging dat nou eigenlijk over met die rauwmelkse kazen?”

De meeste teams komen niet uit die gekke patronen. En daar is soms ook helemaal niks mis mee. Maar soms wel. Als de patronen hardnekkig worden. Als je last gaat krijgen van elkaar. Als die mooie resultaten verdwijnen in oeverloze discussies. Als het er steeds harder aan toe gaat. je niks meer tegen elkaar kan zeggen of die ander reageert geprikkeld. Als je het eigenlijk niet meer zo leuk vindt.

Bel mij dan. Wat ik doe is helderheid brengen. Dat wat in de loop der jaren vanzelf tot een hardnekkig patroon is gegroeid, ga ik samen met jullie ontwarren. Zodat al dat zand in de motor wat niet lekker werkt er weer wordt uitgeblazen en dat jullie weer met plezier effectief gaan samenwerken. Met behoud van geheime handdrukken natuurlijk.

Dus bel me op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl Ik kom langs voor een gratis eerste analyse van de situatie. Zonder gedoe, zonder factuur en met een heleboel rechtsdraaiende yoghurt.

P.S. Enkele van de bovenstaande zwangerschapsmythes zijn waar. Enkele worden voor waar aangenomen. Net als bij een team eigenlijk 😉