Stel je stopt met trainen
Stel je wilt iets anders doen, dan al die andere trainers en coaches
Stel je gaat teams echt helpen om hun verkrampte patronen te doorbreken en in volle vrijheid samen te werken!Is dit wat je vaak bedenkt? Lees dan vooral snel verder en leer van mijn hobbelige weg richting teamcoach.
De laatste dagen voor Kerst. Alles moet nog even af, nog even snel dit, nog even dat. En dan breekt een tijd aan waar we vaak allerlei plannen voor hebben, maar waar we ook allemaal stiekem verlangen naar even helemaal niets.
Een van de moeilijkste teams om mee te werken maar vooral om lid van te moeten zijn, is een team in de vrieskist.
Je kent ze misschien wel, die teams waarin iedereen op zijn eigen eilandje hard aan het werk is, maar er is totaal geen sfeer. Zakelijkheid, kilte die je bij binnenkomst op hun afdeling al tegemoet slaat. Niemand die iets zegt tegen elkaar, behalve zakelijk.
Het is een beetje te vergelijken met een gezin waarin men alleen nog maar praktisch in elkaar geinteresseerd is. Er wordt wel gevraagd of je de hagelslag wil doorgeven, maar niet gevraagd hoe het met je gaat.
In een gezin zijn dit vaak tekenen dat er over iets een enorme spanning in de lucht hangt. Ergens zijn pa en ma het grondig over oneens, maar dit wordt niet uitgepraat maar vermeden.
Dit is precies zo in zo’n diepvries team. Men vindt vaak van alles van elkaar, van de situatie en van de leider, maar er wordt niks uitgesproken, in ieder geval niet naar elkaar.
Als teamcoach (of leider) van zo’n team zou ik graag de mensen bij elkaar zetten en ze alles laten uitpraten, maar inmiddels weet ik dat dat niet werkt. Niemand zegt dan boe of bah en ik kan als een dolle alles eruit proberen te trekken.
Sommige teamleiders grijpen naar het oude teambuildingstrucje. Laten we met zijn allen wat leuks gaan doen en dan komen we wel dichter tot elkaar. Maar dat is ongeveer hetzelfde als een stel wat niks meer tegen elkaar te vertellen heeft naar een restaurant sturen……behoorlijk pijnlijk.
Wat dan wel? Ik heb een erg mooi filmpje gevonden op Facebook wat hier goed bij aansluit en mijn tip is de volgende:
Ja, met die collega’s dus waar je niks mee lijkt te hebben. Ik kom er steeds meer achter dat een van de belangrijkste dingen die ik doe als teamcoach in het begin van een traject de intakegesprekken zijn. Ja, ik krijg natuurlijk informatie, maar dat is niet het belangrijkste. Elke keer ben ik verbaasd hoeveel een echt gesprek waar ik niet veel meer doe dan luisteren naar iemand, iemand serieus nemen, werkelijk willen horen wat de ander te vertellen heeft, wat dat voor effect heeft.
Ik krijg stuk voor stuk mensen op een eerste teambijeenkomst die al veel meer ontspannen zijn dan in het gesprek, die vaak weer vertrouwen hebben in plaats van alleen maar die kille achterdocht. Die hun verhaal hebben kunnen doen en die zich serieus genomen voelen.
En dat is precies wat ieder van ons kan doen! Stel eens een echte vraag aan je collega. Dus niet het verplichte “Hoe was je weekend?” Maar hoe vindt die persoon het in zijn werk? Wat vindt hij leuk/ lastig? Hoe gaat het met zijn kind waarvan je misschien hebt gehoord dat het in het ziekenhuis ligt etc. etc.
Luister met oprechte belangstelling en interesse en raak verwonderd hoeveel overeenkomsten je eigenlijk hebt.
We zijn op de een op andere manier vaak groot gebracht met het idee dat we zakelijk en prive gescheiden moeten houden. Dat werk vooral serieus en saai is, dat collega’s alleen met een soort vaste suffe kantoorhumor te benaderen zijn. En dat is zo’n achterhaald idee!! We zijn allemaal mensen, kunnen ons allemaal zo gedragen en kunnen onze collega’s veel warmer en menselijker tegemoet treden dan we nu vaak doen.
Heel veel succes ermee en vooral HAVE FUN!!
Herken je dit: net terug van vakantie, vol goede voornemens om nu eens echt tijd te gaan besteden aan je team, aan je eigen ontwikkeling als leider, om werkelijk te luisteren naar je teamleden en binnen NO TIME zit je agenda weer harstikke vol met allerlei management-regel dingetjes. Kleine rotklussen die allemaal NU moeten en je gehele dag opslurpen! AAARGGHH waar zijn nu die goede voornemens?
Ik heb precies hetzelfde als ik kijk naar mijn tijd. Net terug van een fantastische reis met mijn man door Zuid-West Amerika, leek het alsof ik zeeën van tijd had voor het voorbereiden van teamdagen, het afstemmen met klanten en het vorm geven van de twee nieuwe opleidingen die volgend jaar op de markt komen. Maar nee hoor, aan het eind van de week was er onwijs veel tijd simpelweg vervlogen. Door onverwachte telefoontjes, computerstoringen, iets niet kunnen vinden etc.
JAAAA!! Nog een weekje en dan is het zo ver dan ga ik een heerlijke maand op vakantie. Terwijl ik dit schrijf heb ik er al heel veel zin in en ben ik eigenlijk met mijn hoofd al een beetje daar.
Ik hoop dat jij ook al lekker weg bent, of thuis even vrij bent of nog gaat natuurlijk.
Waarom is vakantie eigenlijk zo fijn? Wat vind jij?
Voor mij is het het niks hoeven en vooral alles mogen bezien met een grote ontspanning en interesse. Alles krijgt meer kleur, meer geur en meer vrolijkheid doordat ik er simpelweg meer aandacht voor heb.
Maar natuurlijk is niet alles koek en ei
Je kent ze wel, die momenten op vakantie.
Het hangen in de vliegtuigstoelen bij een vertraging, een uit de hand gelopen file, het hotel wat heel erg tegenvalt of die gids die niet komt opdagen bij je geplande tochtje.
We zullen haar Els noemen, de ietwat gezette vrouw die met zweetdruppels op haar gezicht voor de derde keer naar de receptie toeloopt. Voor de derde keer doet ze haar beklag over dat ze moet wachten op haar kamer. Ze wijst naar haar twee kinderen, die volgens haar elk moment om kunnen vallen van de hitte en voor wie het toch niet eerlijk is dat ze zo lang moeten wachten. De kinderen in kwestie spelen vrolijk al rennend door de lobby.
De man achter de receptie wijst nogmaals rustig op de inchecktijden en verzekert Els dat ze er alles aan doen om de kamer al wat eerder klaar te hebben.
Els gaat zuchtend zitten en foetert nogmaals naar Henk, haar man, dat ze toch echt anders had verwacht bij een vier-sterren hotel. Langzaam aan zien we Els zich steeds meer opvreten en gestrester en gestrester worden.
Volgens mij kennen we allemaal wel een Els, of zijn we Els zelf op bepaalde momenten 🙂 .
VIJF Tips voor een stressvrije vakantie; overigens zijn deze tips direct ook toepasbaar op je collegas en je team, het is ten slotte een BLOG van De Teamcoach:
Laat je gevoel van Entitlement varen!, het gevoel dat je recht hebt op iets. Het is een thema wat ik bij mensen, in teams en ook bij mezelf regelmatig de kop op zie steken. We zijn gestrest omdat we vinden dat we recht hebben op korting, een stressvrije vakantie, snelle service, een betere behandeling, extra brood, frites etc.
Hoe meer we denken recht te hebben op van alles hoe minder we er juist van lijken te krijgen! Dat is grappig zeg. Kijk maar eens goed om je heen: Wie zie je iets extras aangeboden krijgen? Voor wie doen mensen graag een extra stapje? Dat zijn niet de mensen die stampvoetend hun gelijk proberen te krijgen. Lach maar eens oprecht vriendelijk naar de ober, doe eens iets aardigs voor een ander, puur voor de lol, wees eens geïnteresseerd in hoe de dag voor een personeelslid verloopt en ik weet zeker dat je ineens hele leuke verassingen op je pad krijgt.
Een beetje perspectief graag!
Ja natuurlijk je hebt keihard gewerkt het hele jaar door en je hebt deze vakantie echt verdiend. Maar je bent natuurlijk niet ineens de Sjeik van Qatar. Nou zo gedragen veel mensen zich wel. Alsof ze altijd minstens tien man personeel voor hen hebben werken, ze altijd met een harem van mooie vrouwen omringt zijn en ze alle dagen champagne drinken, lopen allerlei bierbuiken met bundels geld te zwaaien en mensen rond te commanderen.
Eigenlijk maar 1 tip hier: Grow up! Gedraag je menselijk en gelijkwaardig ten opzichte van anderen mensen en je krijgt hoogstwaarschijnlijk hetzelfde terug.
Het leven heeft zon en schaduwkanten
Accepteren dat er in je vakantie ook een aantal dingen zullen gebeuren die tegenvallen is het grootste recept tegen stress. Ja het is niet leuk dat het vliegtuig vertraging heeft, of dat er file rondom Antwerpen staat of dat het eten niet zo lekker is of dat er in de tent naast je iemand snurkt. Maar het meeste last heb je uiteindelijk van je eigen opwinding daarover! Let it go, het waait letterlijk vaak vanzelf weer over.
Wees helder over de kaders
Vooral als je samen met andere mensen bent op vakantie, helpt het enorm als je een paar kaders afspreekt. Een hele belangrijke is bijvoorbeeld geld. Stel jij houdt van champagneontbijten, bubbelbaden en flink gokken in een Casino en jouw partner is steeds op zoek naar een camping, een bruine boterham met pindakaas en de lokale busdienst, dan ben je waarschijnlijk vergeten iets te bespreken voordat je wegging. Nu zal je dat met je partner nog wel doen hoop ik, maar heb zon gesprek ook even als je met een groep vrienden weggaat. Lastig misschien, maar het scheelt een heleboel scheve gezichten op vakantie!
Sta open voor AVONTUUR!!
Wat zijn vaak die meest bijzondere momenten die je je herinnert van een vakantie? Juist, het zijn altijd die bijzondere, onverwachte ontmoetingen en verassingen. Dat bijzondere restaurantje in het steegje waar niemand anders kwam, die ontmoeting met die ene man die jullie op de thee vroeg, dat bergpaadje waar die verborgen waterval was en waar je zonder bikini gewoon ingesprongen bent ..
Het leuke zit in het onverwachte, dus jongens Gooi die controle los, heb het enorm naar je zin en GENIET!!
Ik zie jullie graag weer terug in September voor nieuwe avonturen in jullie teams!
We doen zo ons best verzuchtte Karin. Als afdeling klantenservice lopen we de benen uit ons lijf en nog worden we door onze collegas ervaren als stug, niet klantgericht en inflexibel. Hoe kan dat nou?
Hoe kan ze dat nu zeggen? Ze ziet toch zelf ook wel dat het echt niet anders kan? Henk ontplofte bijna ..
We maken dit allemaal wel eens mee. We zijn er heilig van overtuigd dat we het goed zien en dat de ander het echt bij het verkeerde eind heeft. We hebben alle bewijzen voor ons perspectief, dus hoe kan die ander nu zo stom zijn om dat niet te zien?
Soms lijkt het wel alsof de ander een blinddoek op heeft of echt iets heel anders gehoord heeft dan jij, terwijl je nog precies weet wat je toen zei.
Allemaal, ja JIJ DUS OOK! zien we de wereld niet zoals hij werkelijk is, maar zoals wij denken dat hij is!
Allemaal, ja JIJ DUS OOK! missen we bepaalde zaken over het hoofd en onthouden we andere zaken weer anders dan dat ze echt zijn. Doe maar eens de volgende test:
Niemand ziet dus de werkelijkheid zoals die is! De vraag is zelfs of die werkelijkheid wel bestaat. En toch hebben we ook allemaal, ja JIJ DUS OOK! de neiging om onze eigen waarneming als DE waarheid te zien. En daar begint de ellende
Dit gegeven: We zien allemaal de wereld net even ietsje anders EN we denken dat wij zelf de wereld zien zoals die werkelijk is (en dus die ander niet) is de basis van veel van onze onderlinge problemen.
Onze conflicten starten allemaal met een verschil van mening. Ze worden erger naarmate we meer uitgaan van ons eigen gelijk en de andere mening als verkeerd beoordelen. En ze worden helemaal erg als we niet alleen de mening van de ander veroordelen, maar ook de ander als persoon.
Een hele belangrijke vaardigheid die ik als teamcoach vaak moet inzetten als ik conflicten begeleid is de meervoudige partijdigheid.
Een open dialoog vraagt aan beide kanten eerlijkheid en lef, maar zeker ook luisteren en acceptatie. Het kunnen luisteren vanuit een meervoudig perspectief (dat wil zeggen dat je inziet dat er meer waarheden zijn op een situatie) is een belangrijke maar onwijs lastige vaardigheid die wij als mensen niet zo goed beheersen.
We zijn vaak opgevoed en zeker geschoold in het idee dat er één waarheid is die achterhaald moet worden. Denk maar eens na hoe ons schoolsysteem in elkaar zit wat dat betreft. We denken als mens dus vaak dat er maar één waarheid is én dat wij die waarheid in pacht hebben (want daar zien we alle bewijs voor) en dus dat die ander het niet goed ziet. En dat we daar de ander van moeten overtuigen. Echter in menselijke interactie heeft niemand de waarheid in pacht. Je ziet simpelweg de situatie allemaal vanuit een ander perspectief.
Wil je dichterbij elkaar komen, elkaar leren begrijpen en met elkaar beter samenwerken dan is het dus vooral belangrijk je te kunnen inleven in het perspectief van de ander. Werkelijk willen begrijpen wat die ander ziet en waarom die ander ziet wat hij ziet. En daarnaast natuurlijk je eigen perspectief te plaatsen om zo tot een goede oplossing te komen.
Meervoudige partijdigheid hebben we nodig als leider van een team. Maar ook als onderdeel van een team, helpt het enorm als je gaat beseffen dat er meerdere perspectieven zijn op een situatie EN dat jij actief op zoek kunt gaan naar die andere perspectieven door simpelweg te vragen hoe de ander het ziet en dan alleen maar te luisteren.
Leg je oor eens te luisteren en ontdek een hele nieuwe wereld. Veel plezier!