Daar zat ze dan. In haar inloopkast. Maaike had zich vol goede moed ingeschreven voor een online samen zingen workshop. 

In de zoomsessie liep alles tot nu toe op rolletjes. Je kon stemmen op welk liedje je wilde horen. Je kon lekker meeblèren zonder last te hebben van allerlei andere mensen, omdat iedereen behalve de juf op mute stond. En er werden zelfs songteksten gedeeld, via ‘scherm delen.’

Deze juf was niet voor de poes dat was wel duidelijk. 

Halverwege “You never walk alone” brak Maaike. De tranen biggelden in trage stromen over haar wangen. Grote snikken belemmerden haar om het volgende refrein te zingen.

Ze zette snel haar camera uit. 

Toch lekker om me even zo te kunnen uiten, dacht Maaike een tikje beschaamd.

Maar naast lekker, was er toch heel duidelijk ook iets anders. 

Ze voelde zich simpelweg verdrietig. 

Ondanks dat het zingen fijn was en het leuk was om al die koppies mee te zien zingen via het scherm, miste Maaike het echte samen zingen nu meer dan ooit. 

Net als met eikeltjeskoffie en neptieten. Van de buitenkant lijkt het hetzelfde als het echte spul, maar om er iets lekkers van te maken, moet er toch even wat extra honing door. Tenminste door de eikeltjeskoffie. Hoe dat met neptieten zit, dat weet ik eigenlijk niet……. 🙂 

En dat is dus precies waar we nu met zijn allen inzitten. In de tijd waar we ‘er iets van moeten maken.’ 

We gaan het niet redden met niks doen. 

En we gaan het volgens mij ook niet redden door maar genoegen te nemen met surrogaat. 

Met een bruiloft op 1,5 meter afstand.

Met een etentje met een plastic plaat tussen jou en je tafelpartner.

Met een tongzoen met een mondkapje…;-) 

Deze tijd vraagt om creativiteit. Om het binnen de kaders zo te regelen dat het klopt met wie je bent en wat je wil bereiken. 

Een tandje meer creativiteit dan het volgen van de regels dus. Het RIVM gaat je geen handleiding geven, gelukkig. Daar moet je toch zelf weer voor aan het stuur. 

Hoe zit dat dan met teams bijvoorbeeld? 

Met grote teams (20 +) kun je nu niet zo gemakkelijk een teamdag organiseren, maar in kleine groepjes kan een heleboel. Misschien nog wel veel leuker dan met die hele logge afdeling.

Binnen is het al snel te druk voor die 1,5 meter afstand, maar buiten kan zo veel meer. Ook op het gebied van teamontwikkeling. 

Wil je daar eens over sparren? Over hoe jullie als team je toch verder kunnen ontwikkelen, ondanks Corona? Hoe je dat doet op een manier die klopt binnen de regels, zonder een slap aftreksel te worden van wat je eigenlijk wil bereiken? 

Bel me op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl Ik spar graag met je over de mogelijkheden in plaats van de belemmeringen. Weet ik zeker dat jij straks weer uit volle borst staat te zingen. Remember ‘You’ll never walk alone’ 🙂

Ze deden pijn, alle puntige onderdelen aan mijn lijf in de sauna. Tenen, ellebogen, het puntje van mijn neus. 

Ik zat dan ook in de 100 graden Finse sauna. Zo één met houtblokken in een fikkende open haard. Misschien niet het beste om mee te beginnen, dacht ik nog. 

De vloer van de sauna was zó heet dat je je slippers aan mocht houden binnen. Informatie die mijn vriendinnen niet hadden gelezen, dus al auw auw auwend kwamen ze aan bij één van de bankjes. Ik was gelukkig wel zo slim geweest.

Maar zelfs al hadden mijn voetzolen geen brute hitte aanval gehad, ook bij mij begonnen de puntjes van mijn lijf al snel te schroeien als een speklapje op de barbeque. 

Met één arm over mijn bovenlijf en de andere over mijn ogen, probeerde ik me over te geven aan de langverwachte ontspanning, je weet wel dat lome alomvattende warme dekengevoel…..

Maar helaas die warme donzigheid, bleef uit. 

Al mijn aandacht ging uit naar die scherpe halfverschroeide randjes van mijn lijf. Blijkbaar is het in de hitte van de strijd (dan wel sauna) toch niet zo goed mogelijk om het gehele plaatje nog waar te nemen.

Een beetje als in een team. De scherpe randjes vragen altijd aandacht. Daar is niks mis mee, anders waren het ook geen scherpe randjes. Scherpe randjes zijn vooral een signaal. Dat er iets onduidelijk is of niet afgestemd. Of dat de lievelingstemperatuur van het puntje van je neus niet zo matcht met de omgevingstemperatuur van 100 graden ofzo.

Maar wat dus ff niet zo werkt is die scherpe randjes midden in de hitte van de strijd willen oplossen. 

Dat willen die scherpe randjes niet, die willen eerst gewoon uit de situatie.

ff frisse lucht, een koude douche of misschien zelfs wel een brrrr koud dompelbad. 

Zodat er daarna kan worden gekeken naar het onderliggende probleem en er vanuit een frisse blik een nieuwe oplossing voor deze verhitte situatie gevonden kan worden. 

Voor jullie misschien ook eens handig? In een ontspannen temperatuurtje met een frisse blik kijken naar dit team en de oorzaak van de scherpe randjes oplossen? Bel mij gerust op 06-41335607 of stuur een mail naar info@deteamcoach.nl. Ik kom dan graag langs, zonder gedoe en zonder factuur en met kleren aan. 😉